Miałam już okazję zetknąć się z twórczością Magdaleny Zimniak, a konkretnie z dwoma jej powieściami: Willa oraz Pokój Marty. Obie te książki bardzo przypadły mi do gustu, dlatego z chęcią i z dużymi oczekiwaniami sięgnęłam po najnowszą powieść autorki.

Fabuła już od samego początku zapowiadała się ciekawie. 19-letni Peter Robertson mieszka wraz z rodzicami – Kate i Stephenem – w Silver Spring, w Stanach Zjednoczonych. Jeszcze w wieku sześciu lat chłopiec przypadkowo dowiaduje się, że jego matka jest z pochodzenia Polką, jednak ona nigdy nie chciała o tym rozmawiać ani wspominać kraju, który wiele lat temu opuściła. W miarę dorastania Petera coraz bardziej dziwiło jej kategoryczne odcięcie się od polskich korzeni. Dlatego korzystając z wakacji, postanawia wyjechać do Polski, by odszukać rodzinę ze strony matki i spróbować rozwiązać zagadkę jej dziwnego zachowania. Kate, na wieść o decyzji syna, jest przerażona. Okazuje się, że za jej nagłym wyjazdem przed laty z kraju kryje się mroczna tajemnica. Nie chcąc, by wyszła na jaw, kobieta rusza w ślad za synem, stając twarzą w twarz z demonami przeszłości, które nieodwracalnie zaważyły na jej życiu.

Dlaczego Kate uciekła z rodzinnego miasta, a później z kraju? Dlaczego nie chce mieć nic wspólnego z ojcem? Jaką bolesną tajemnicę skrywa? Co naprawdę wydarzyło się przed laty? Na te pytania nie tak łatwo będzie można znaleźć odpowiedzi, bowiem wszystko ostatecznie wyjaśnia się na samym końcu.

Muszę przyznać, że ciekawa, przykuwająca uwagę treść książki znakomicie współgra z mistrzowsko wręcz skonstruowaną fabułą. Tajemnica tkwiąca w przeszłości jest zagadką nie tylko dla bohaterów powieści, lecz również dla czytelników, którym autorka nie zdradza wszystkiego od razu, pozwalając im jedynie na snucie domysłów i wysuwanie hipotez. Choć w pewnym momencie odbiorca może przypuszczać, iż poznał już całą tajemnicę Kate, za chwilę okazuje się, że nie wszystko wygląda tak, jak by się mogło wydawać, a to, co było niemal pewnikiem, przestaje nim być. Cała sprawa jest o wiele bardziej skomplikowana. Wciąż wychodzą na jaw nowe, zaskakujące fakty, wyłaniając się z przeszłości niczym złowrogie cienie. Pojawia się niejasny – a przez to intrygujący – związek między dramatem, jaki przeżyła Kate, a niewyjaśnionym od dwudziestu lat morderstwem.

Ciekawym zabiegiem, zastosowanym przez autorkę, jest wprowadzenie różnych płaszczyzn czasowych. Wydarzenia rozgrywające się obecnie przeplatają się tu z przeszłością, do której we wspomnieniach powracają bohaterowie powieści. To właśnie dzięki tym powrotom do minionych zdarzeń czytelnik stopniowo poznaje nowe fakty, które stara się niczym kawałki układanki poukładać w logiczną całość. Równie interesującym środkiem zastosowanym w powieści jest otwarte zakończenie, pozwalające czytelnikowi na dowolną interpretację dalszych zdarzeń, szczególnie że to, co mogło stać się później, nie jest wcale takie jednoznaczne.

Opisana historia niesamowicie trzyma w napięciu, które jest tu powoli i miarowo stopniowane. Nawet gdy następuje pozorne rozluźnienie emocji (wydaje się, że wszystko zaczyna się dobrze układać), w tle wciąż czai się widmo nieodkrytej tajemnicy i groza związana z tym, co może nastąpić, gdy w końcu sekret ten zostanie ujawniony. Kiedy zaś następuje moment kulminacyjny, akcja zaczyna wręcz pędzić w dramatycznym tempie. Jezioro cierni to powieść wielowątkowa. Poza wątkiem głównym, którym jest oczywiście tajemnica z przeszłości Kate, występują tu również inne wątki poboczne, a wszystkie razem tworzą misternie uplecioną całość. Przy okazji autorka zwraca uwagę na niełatwe problemy, z którymi spotkać się można w prawdziwym życiu: pedofilia i częsta bezkarność seksualnych przestępców czy też niepełnosprawność i postrzeganie przez innych ludzi osób dotkniętych chorobą i kalectwem.

W powieści Magdaleny Zimniak równie świetnie jak fabuła skonstruowane są postaci bohaterów i bohaterek, rzetelnie dopracowane pod względem psychologicznym, dzięki czemu są one żywe i wielowymiarowe. Żadna postać nie pojawia się tu przypadkiem, żadna nie jest jedynie dodatkiem do fabuły. Każda z nich ma swoją ważną rolę do odegrania.

Wszystko to, o czym tu wspomniałam, składa się na świetną powieść psychologiczno-obyczajową, toteż przeczytałam ją z zapartym tchem. Lektura książki skłania do wielu refleksji, pojawiają się pytania, na które niełatwo jednoznacznie odpowiedzieć: Czy lepsze jest kłamstwo dla czyjegoś dobra, czy gorzka prawda? Czy można usprawiedliwić zabicie człowieka w wyjątkowych okolicznościach? Czy wszystko można wybaczyć? Powieść podkreśla również, że przeszłości nigdy nie da się całkowicie pogrzebać. W każdym momencie, nieraz zupełnie niespodziewanym, może ona nas dopaść. Przypomina też, iż nie powinno się z żadnej sytuacji wyciągać pochopnych wniosków, by bezpodstawnymi oskarżeniami nie skrzywdzić kogoś i przy okazji siebie.

Jezioro cierni to znakomicie napisana książka, od której w czasie czytania trudno się oderwać. Autorka posłużyła się oryginalnym pomysłem na fabułę i niebanalną tematyką. Kunsztownie upleciona intryga pochłania uwagę i angażuje czytelnika w rozgrywające się niemal przed jego oczyma losy bohaterów. Wywołuje wiele rozmaitych uczuć i emocji, potrafi też sprawić, że w oczach pojawiają się łzy wzruszenia.

Powieść ta absolutnie nie zawiodła moich oczekiwań, przeciwnie – nawet je przerosła. Dlatego cieszę się, że dane mi było ją przeczytać. Na pewno na długo zostanie w mojej pamięci. Książka ta całkowicie zasługuje na pozytywną rekomendację, toteż szczerze ją polecam i zapewniam, że nikt, kto po nią sięgnie, nie pożałuje. Zapraszam więc do lektury Jeziora cierni i zagłębienia się w bolesną, ale też pełną wzruszeń i ciepła historię.

Autorka: Magdalena Zimniak
Tytuł: Jezioro cierni
Data wydania: 6 maja 2013
Wymiary: 145×205 mm
Liczba stron: 304
Oprawa: miękka
Wydawca: Prozami
ISBN: 978-83-63742-04-1
Kategoria: powieść obyczajowa, psychologiiczna