Studiował filologię polską i historię sztuki na Uniwersytecie Wrocławskim. Ukończywszy polonistykę, przez pewien czas przygotowywał się do doktoratu, jako asystent na tejże uczelni. Przez rok studiował również malarstwo na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, w pracowni Eugeniusza Eibischa. W 1972 roku ukończył Wydział Reżyserii PWSFTviT w Łodzi i w 1977 obronił dyplom.

Reżyserował tylko własne scenariusze. Debiutował jako reżyser w 1984 roku filmem Dom wariatów (w którym rozliczył własną, toksyczną rodzinę) z Tadeuszem Łomnickim i Markiem Kondratem, zdobywając na festiwalu w Koszalinie nagrodę. Losy głównego bohatera, Miauczyńskiego, kontynuowane były w jego filmach: Życie wewnętrzne (1986), Nic śmiesznego (1995), Ajlawju (1999), Dzień świra (2002) oraz Wszyscy jesteśmy Chrystusami (2006). Dzień świra pozostaje najbardziej utytułowanym filmem Koterskiego; jego scenariusz powstał na podstawie sztuki autora pod tym samym tytułem. Miauczyński to bohater wyjątkowy – jego postać i losy znakomicie obrazują polskie problemy społeczne, frustracje i kompleksy boleśnie aktualne na przestrzeni lat. Marek Koterski należy do pokolenia reżyserów „kina moralnego niepokoju”, jednak jego bohater nigdy nie stara się ulepszać rzeczywistości; zbyt jest pogrążony w świecie własnych neuroz, lęków i frustracji. We wszystkich filmach jest to właściwie ta sama osoba, alter ego reżysera – Adam/Michał Miauczyński, starzejący się z filmu na film inteligent (podobnie jak reżyser – filolog polski z wykształcenia) starający się przeżyć z marnej pensji.

Jego najnowszym filmem jest produkcja Baby są jakieś inne (premiera 14 października 2011). W 1989 roku wyreżyserował także komediodramat obyczajowy Porno. W swoich filmach często obsadzał swojego syna Michała Koterskiego.

Koterski jest również twórcą filmów dokumentalnych, w tym kilku poświęconych teatrowi i ludziom teatru – Naprzód (1976), Piąty międzynarodowy festiwal festiwali teatrów studenckich (1976), Teatr – reżyser i tworzywo (1978), Teatr – reżyser i aktor (1978 – poświęcony próbom do Snu srebrnego Salomei prowadzonym przez Adama Hanuszkiewicza), Na to wszystko trzeba popatrzeć z tej drugiej, pogodniejszej strony (1979, portet aktora Romana Kłosowskiego).

Wystąpił także jako „Ktoś” w reżyserowanym przez siebie filmie Dom wariatów oraz w roli doktora Janika w filmie fabularnym Seszele (1990) w reżyserii Bogusława Lindy.

Prowadził eksperymentalny Teatr Otwartej Sceny. Opublikował wiele utworów literackich oraz prac krytycznych z zakresu literatury, teatru i filmu. Był także autorem i reżyserem sztuk teatralnychm. in.: Nienawidzę we Wrocławskim Teatrze Współczesnym im. Edmunda Wiercińskiego (1992), Zęby 2 w Teatrze Polskim w Poznaniu (1992), Zęby w Teatrze Dramatycznym w Warszawie (1996), Dom wariatów w Teatrze Ateneum im. Stefana Jaracza w Warszawie (1998).

Jako pisarz zadebiutował opowiadaniem Zaczerpnąć dłonią, inspirowanym śmiercią Zbyszka Cybulskiego. Jest laureatem wielu krajowych nagród filmowych.

Źródło: Wikipedia.org