Anthony Quinn, znany amerykański aktor pochodzenia meksykańsko-irlandzkiego, malarz i rzeźbiarz urodził się 21 kwietnia 1915 roku w Chihuahua w Meksyku.
Naprawdę nazywał się Antonio Rudolfo Oaxaca Quinn. Jego matka (Manuela „Nellie” Oaxaca) była Indianką pochodzącą z Azteków, ojciec, Francisco, był pochodzenia meksykańsko – irlandzkiego. Po rewolucji Pancho Villi rodzina wyemigrowała do USA.
Nim Anthony związał swoje życie z aktorstwem, pracował między innymi jako rzeźnik, zatrudniał się przy uboju zwierząt, był również bokserem, a jako mały chłopiec – pucybutem i gazeciarzem. Do Hollywood trafił w 1936 roku, a drogę do kariery otwarło mu małżeństwo z córką reżysera Cecila B. De Mille’a. Wylansowali go jednak twórcy europejscy – Federico Fellini rolą Zampano w La stradzie i Michael Cacoyannis rolą tytułową w Greku Zorbie. To właśnie z tą druga rolą, brawurowo zagraną, jest dziś Quinn najczęściej kojarzony. Przyniosła mu ona międzynarodową sławę. Często zresztą wcielał się w postaci Greków i Romów. 
Skarżył się nawet, że dla producentów jest dyżurnym „Indianinem” Hollywood.
Największe swoje kreacje stworzył w filmach: Krew na piasku, La strada, Dzwonnik z Notre Dame, Działa Navarony, Lawrence z Arabii, Dzieci Sancheza, Lew pustyni, Stary człowiek i morze. Chociaż najbardziej znany jest z ról ludzi twardych i bezkompromisowych, potrafił również – w takich filmach jak 25 Godzina, Trzewiki rybaka, Stradivarius – kreować nacechowane głębokim humanizmem postacie ludzi wrażliwych, z trudem radzących sobie z brutalnością otaczającego ich świata. Wielkim fanem Anthony’ego był reżyser David Lean.
Ostatni film z udziałem Quinna, Słodka zemsta (ang. Avenging Angelo) wszedł na ekrany już po śmierci aktora. Zmarł 3 czerwca 2001 roku w Bostonie w wyniku komplikacji oddechowych związanych z rakiem krtani.
Dwukrotnie był nominowany do Oscara za role pierwszoplanowe w filmach Dziki jak wiatr (1957; reż. George Cukor) oraz Grek Zorba (1964; reż. Michael Cacoyannis). Jednak nagrody zdobył jedynie za role drugoplanowe w filamch: Viva Zapata! (1952; reż. Elia Kazan) i Pasja życia (1956; reż. Vincente Minnelli). 5 razy był nominowany do nagrody Złotego Globu.
Był trzykrotnie żonaty. Miał trzynaścioro dzieci. Ostatnie z nich urodziło się, gdy aktor przekroczył już osiemdziesiątkę.
Rząd Grecki podarował Anthonemu Quinnowi zatokę na wyspie Rodos w podziękowaniu za rolę w filmie Działa Navarony, czym przyczynił się do promocji wyspy. Zatokę nazwano imieniem i nazwiskiem aktora. Późniejszy, demokratyczny rząd unieważnił tą decyzję, jednak nazwa zatoki przetrwała do dziś. Zamykająca cypel skała zatoki została wykorzystana w filmie Działa Navarony, to w jej wnętrzu mieściły się działa.
Źródło: Wikipedia.org