Reginald urodził się 25 marca 1947 roku w Pinner (dzielnica Londynu). Naukę gry na fortepianie rozpoczął w wieku 2 lat. Później grą na fortepianie zaczął urozmaicać rodzinne uroczystości, a w wieku 7 lat zaczął pobierać profesjonalne lekcje. Na zajęciach wyróżniał się swymi zdolnościami i umiejętnością komponowania melodii. W wieku 11 lat wygrał stypendium dla juniorów do Royal Academy of Music. W ciągu następnych pięciu lat, uczęszczał tam na sobotnie lekcje, gdzie grywał m.in. utwory Chopina i Bacha oraz śpiewał w akademickim chórze. W wieku 17 lat postanowił opuścić szkołę County Grammar School w Pinner i rozpocząć karierę muzyczną.

W wieku 15 lat Dwight został weekendowym pianistą pobliskiego pubu Northwood Hills, gdzie grał utwory country z repertuaru Jima Reevesa (He’ll Have to Go), irlandzkie piosenki takie jak When Irish Eyes Are Smiling, stare pubowe szlagiery jak Roll Out the Barrel oraz własne utwory.

W 1964 roku poznał wokalistę Longa Johna Baldry’ego i saksofonistę Eltona Deana (później związanego m.in. z Soft Machine) i z nimi uformował swój pierwszy zespół Bluesology. Wkrótce znudziło mu się granie muzyki soulowej w Bluesology i przez ogłoszenie prasowe wytwórni Liberty, szukającej nowych talentów, poznał Berniego Taupina, który został jego tekściarzem i jest nim do dziś jako autor tekstów niemal wszystkich piosenek Eltona Johna.

7 maja 1968 roku Reginald Kenneth Dwight oficjalnie zmienił nazwisko na Elton John (Elton po saksofoniście Eltonie Deanie, a John po Long Johnie Baldrym), a już rok później wydał pierwszy solowy album zatytułowany Empty Sky. Płyta została ciepło przyjęta przez krytyków, ale nie odniosła sukcesu komercyjnego. Natomiast kolejny album Elton John (1970) stał się wielkim hitem, tak jak i utwór Your Song, który skutecznie wypromował macierzystą płytę, która to jako pierwsza zdobyła za Oceanem tytuł złotej. Następne albumy biły rekordy popularności, zwłaszcza w USA. W połowie lat 70’ artysta zaczął szokować na koncertach – zarówno strojem, jak i zachowaniem.

Muzyka Eltona Johna cały czas się zmieniała. W latach 70’ dominował w niej fortepian i gitara. Z okresu lekkiego popowego glamour rocka pochodzi kiczowaty wizerunek artysty, z którym jest najczęściej kojarzony. Zahaczając o styl disco w końcu lat 70’ i nową falę w początku osiemdziesiątych, stał się piosenkarzem zrównoważonego popu dla dorosłych. W latach 80’ uległ modzie na dźwięki syntetyczne, zaczął też komponować bardziej dynamiczne piosenki jak I’m Still Standing. W latach 90’ uwydatnił swój głos w balladach, z których wiele stało się przebojami. Niezmienny w jego twórczości pozostaje fortepian.

W 1976 roku ogłosił publicznie, że jest osobą biseksualną, jednak później to odwołał i określił się, jako gej. 14 lutego 1984 roku na prośbę swojej matki poślubił Niemkę Renatę Blauel, z którą po czterech latach się rozwiódł.

28 czerwca 1986 roku na pożegnalnym koncercie zespołu Wham! na londyńskim stadionie Wembley w Londynie Elton John wystąpił gościnnie, śpiewając z George’em Michaelem piosenkę Candle in the Wind, poświęconą pamięci Marilyn Monroe.

{youtube}Uvux60fqNU8{/youtube}

20 kwietnia 1992 roku wziął udział w koncercie The Freddie Mercury Tribute Concert, poświęconym pamięci Freddiego Mercury’ego. Z Axlem Rose wykonał Bohemian Rhapsody i The Show Must Go On. W roku 1994 został wprowadzony do Rock and Roll Hall of Fame. W marcu 1995 roku Elton John i Tim Rice otrzymali Oscara za piosenkę Can You Feel the Love Tonight z filmu Król Lew.

27 lutego 1996 roku w Pałacu Buckingham w Londynie odebrał Order Imperium Brytyjskiego, przyznany mu przez królową; w tym samym roku otrzymał też nagrodę Royal Academy of Music jako jedyny w historii kompozytor muzyki rozrywkowej.

Rok 1997 był dla artysty trudny ze względu na śmierć jego bliskich przyjaciół: Gianniego Versace, włoskiego projektanta mody i Księżnej Diany. Piosenka Candle in the Wind z nowym tekstem zaśpiewana przez Eltona na pogrzebie Diany sprzedała się w 32 mln egzemplarzy, pobijając dotychczasowy rekord sprzedaży singla ustanowionego przez Binga Crosby utworem White Christmas.

1 stycznia 1998 roku Królowa Elżbieta II nadała Eltonowi szlachectwo za promocję kultury brytyjskiej w świecie. Uroczystość odbyła się 24 lutego.

25 lutego 1998 roku zdobył swoją piątą nagrodę Grammy w kategorii najlepszy męski wykonawca popowy za piosenkę Candle in the Wind – w jednym roku zdobył 3 najważniejsze nagrody amerykańskiego przemysłu muzycznego, pozostałe to nagroda magazynu Billboard (ang. Billboard Magazine Award) i American Music Award w kategorii najlepszy dojrzały wykonawca męski.

W 1998 roku odeszli kolejni znajomi Eltona: Tammy Wynette, Linda McCartney i Frank Sinatra. Sam Elton pokłócił się ze swoim wieloletnim menedżerem Johnem Reidem, kończąc z nim współpracę. W tym samym roku Elton skomponował muzykę do dwóch musicali wytwórni Disneya, która po sukcesie ścieżki dźwiękowej filmu Król Lew zaproponowała jemu i Timowi Rice’owi stałą współpracę: do musicalowej wersji Króla Lwa (przedstawienie zdobyło 6 nagród Tony) i do musicalu Aida.

W 1993 roku poznał 30-letniego Davida Furnisha, który wkrótce został jego partnerem. 21 grudnia 2005, po 12 latach współżycia, zawarli cywilny związek partnerski na zamku w Windsorze. 25 grudnia (Boże Narodzenie) 2010 anonimowa kobieta-surogatka urodziła syna, którego John wraz z partnerem adoptowali. Chłopca nazwali Zachary Jackson Levon Furnish-John. Jego matką chrzestną została Lady Gaga.

Elton John tworzył i występował mimo problemów ze zdrowiem – a być może pojawiły się one właśnie w efekcie dynamicznego rozwoju jego kariery, jako jej ciemna strona. Przez dość długi okres piosenkarz walczył bowiem z uzależnieniem od alkoholu, kokainy, jedzenia czy szaleństwa zakupowego, a w latach 80’ również z bulimią. Bywały okresy kiedy nie brał narkotyków i zaczynał wracać do zdrowia, ale zawsze kończyło się to jednak kolejnym powrotem do nałogu i jeszcze silniejszym uzależnieniem. Po 16 latach choroby rozpoczął terapię odwykową, na tę decyzję wpłynęła śmierć Ryana White, amerykańskiego nastolatka, który zmarł na AIDS w 1990 roku (na jego pogrzebie Elton zagrał utwór Skyline Pigeon); a także jego ówczesny partner Hue, który podobnie jak Elton był alkoholikiem, narkomanem i bulimikiem.

5 stycznia 1987 roku artysta przeszedł poważną operację strun głosowych w szpitalu w Australii. Tym samym stracił swój głęboki głos i zyskał charakterystyczną do dzisiaj chrypkę.

W latach 90′ Elton nawiązał przyjaźń z Michaelem Jacksonem, który w 1997 roku zadedykował mu album Blood on the Dance Floor (HIStory in the Mix), wyrażając tym samym wdzięczność za wsparcie, jakim Brytyjczyk obdarzał Jacksona podczas jego walki z uzależnieniem od środków przeciwbólowych. W lipcu 1999 roku Eltonowi wszczepiono sztuczny rozrusznik serca.

Elton John znany jest z angażowania się w akcje charytatywne. 13 lipca 1985 roku wystąpił na koncercie charytatywnym Live Aid zorganizowanym przez Boba Geldofa. Wraz z ponad 50 innymi gwiazdami muzyki zebrał ponad 100 milionów dolarów na rzecz ofiar głodu w Afryce. Zaangażował się w zbieranie funduszy na walkę z AIDS, na co wpływ miała wywołana tą chorobą śmierć jego przyjaciół (Ryan White i Freddie Mercury). W roku 1986 dołączył do takich artystów jak Dionne Warwick, Gladys Knight i Stevie Wonder by nagrać singiel That’s What Friends Are For, ze sprzedaży którego całkowity dochód przeznaczony został fundacji American Foundation for AIDS Research. W 1992 roku artysta powołał do życia Elton John AIDS Foundation, która finansuje programy ds. profilaktyki HIV/AIDS, przeciwdziała uprzedzeniom i dyskryminacji wobec ludzi dotkniętych AIDS oraz wspiera ludzi żyjących z ryzykiem zarażenia się wirusem HIV. W kolejnych latach wielokrotnie angażował się też w inne akcje.

Źródło: Wikipedia.org