Andre Norton to pseudonim, a w późniejszym okresie oficjalne imię i nazwisko Alice Mary Norton. Ta gigantka fantastyki urodziła się 17 lutego 1912 roku w Cleveland (Ohio). Inne pseudonimy pisarki to Andrew North i Allan West.

Siłą twórczości Norton była i jest wielka kreatywność pisarki, a także jej zdolność plastycznego przelewania wyobrażonych światów i zdarzeń na papier. Norton, opowiadając, posługuje się jasnym, prostym i zrozumiałym językiem, a jednocześnie opisuje malowniczy świat pełen niezwykłości, magii i wyjątkowego nastroju. Opowiadane przez nią historie wciągają, wręcz fascynują, mimo upływu lat wciąż ciesząc się zainteresowaniem kolejnych pokoleń czytelniczek i czytelników. W jej twórczości widoczne są pewne motywy feministyczne. Napisała łącznie ponad sto książek, wśród nich powieści gotyckie, okultystyczne, detektywistyczne, przygodowe, historyczne i szpiegowskie, największą sławę przyniosły jej jednak powieści i opowiadania science fiction i fantasy.

Jej wkład w rozwój całego gatunku, zwłaszcza za oceanem, jest trudny do przecenienia. Bardzo kreatywna i płodna tworzyła dzieła dziś uznawane za wręcz kanoniczne dla gatunku, zdobyła wiele prestiżowych wyróżnień przyznawanych autorom i autorkom fantastyki w USA, m.in. jako pierwsza kobieta otrzymała Nebula Grand Master Award. Dzięki niej światło dzienne ujrzała twórczość wielu innych autorów i autorek, z którymi wspólnie pisała powieści, m.in. Mercedes R. Lackey, A. C. Crispin, Sherwood Smith.

Zaczęła pisać w Collingwood High School w Cleveland, pod opieką i przewodnictwem nauczycielki literatury. Została wówczas redaktorką strony literackiej gazety szkolnej. Jeszcze w czasach szkolnych napisała swoją pierwszą książkę. Po ukończeniu szkoły średniej, kontynuowała naukę w Flora Stone Mather College of Western Reserve University. Chciała zostać nauczycielką historii. Zmuszona brakiem pieniędzy, podjęła pracę, a następnie studia wieczorowe (dziennikarstwo i literatura) w Cleveland College na wydziale dla dorosłych. W 1932 roku zatrudniła się w zespole bibliotek w Cleveland (Cleveland Library System). Przez 18 lat pracowała jako asystentka bibliotekarza w dziecięcej sekcji Nottingham Branch Library w Cleveland. W latach 1940-1941 pracowała jako bibliotekarka w nadzwyczajnym wydziale katalogów Biblioteki Kongresowej. W listopadzie 1966 roku przeniosła się do Winter Park (Floryda), gdzie mieszkała do roku 1997. W 1998 roku w Murfreesboro niedaleko Nashville, w stanie Tennessee otworzyła „High Hallack” – bibliotekę dla pisarzy i pisarek fantastyki.

W pierwszym okresie swojej twórczości pisała książki dla dzieci. Z czasem zaczęła uprawiać „dorosłą” fantastykę – najpierw naukową (w tym kosmiczny western), a później fantasy, czego owocem była m.in. jej najbardziej znana seria – Świat Czarownic.

Świat Czarownic (ang. Witch World) opowiada o magicznym państwie Estcarp. Cała seria książek podzielona jest na kilka podcykli połączonych fabularnie (Estcarp, High Hollack, Wielkie Poruszenie).

Fragment książki Świat czarownic przeczytasz TUTAJ.

Akcja I tomu rozpoczyna się na Ziemi w czasach bliskich współczesnym. Główny bohater – żołnierz II wojny światowej Simon Tregarth na skutek niepomyślnych zdarzeń ucieka przed ścigającymi go zabójcami. Ratunkiem dla niego okazuje się być Niebezpieczny Tron, niezwykły magiczny menhir, który według osoby będącej strażnikiem jego sekretu …przenosi do takiego świata w jakim dana osoba będzie czuła się dobrze…. Niebezpieczny Tron jest Bramą pomiędzy światami, która prowadzi Simona Tregartha do świata Starej Rasy – świata ogarniętego wojną. Staje on do walki w obronie swojego nowego narodu, przeżywając historie które w swoim poprzednim poprzednim życiu nazwałby baśniowymi.

Fabuła książek ukazuje nam świat, w którym niektórzy ludzie obdarzeni są zdolnościami magicznymi, zaś zamieszkujące go rasy ludzkie (narody) znajdują się na etapie rozwoju przypominającym europejskie średniowiecze. Najbardziej rozwinięta z ras – Stara Rasa powoli chyli się ku upadkowi, na skutek nieustannej wojny prowadzonej ze swoimi sąsiadami, jak również z powodu „wieku swojej krwi”.

Fabuła wykorzystuje koncepcję tak zwanych światów alternatywnych (lub równoległych), przeważnie istniejących niezależnie od siebie. Wśród ludzi zamieszkujących te światy pojawiają się jednak osoby obdarzone mocą magiczną. One to, poprzez ciekawość, otworzyły Bramy pomiędzy światami, umożliwiając sobie, jak również i przypadkowym osobom, podróż pomiędzy równoległymi światami. Akcja rozpoczyna się na Ziemi w realiach lat powojennych. Większa część fabuły toczy się w ramach świata Starej Rasy, chociaż w miarę rozwoju akcji poznajemy również zniszczony permanentną (nuklearną) wojną świat Kolderczyków i inne. Fabuła przywodzi historie migracji pomiędzy równoległymi światami całych narodów, które trafiały do świata Starej Rasy. Wątek ten jest obecny również w prozie Sapkowskiego.

Na kontynencie, na którym rozgrywa się akcja cyklu powieści, znajduje się starożytne państwo Estcarp, którego początków już nikt nie pamięta. Jego stolicą jest miasto Es i właśnie tam panują tytułowe czarownice, władając magią niedostępną dla mężczyzn. Ponieważ Estcarp otoczony jest przez wrogie krainy – Alizon na północy i Karsten na południu, państwo to utrzymuje sieć przygranicznych fortów i liczną gwardię. Między Estcarpem, a Alizonem znajdują się rozległe wrzosowiska i moczary Toru. Na zachodzie znajduje się ocean z przybrzeżną wyspą Gorm, a za oceanem państwo Kolder. Z oceanem związany jest także lud marynarzy, którzy są sprzymierzeńcami Estcarpu i zamieszkują wybrzeże w morskiej twierdzy Sulkar. Na wschód, za łańcuchem górskim, znajduje się starożytna, magiczna kraina Escore, zaś na Kolderem rozciąga się wielki kontynent, Kraina Dolin, zwana też Hallack Wysoki, zaludniony przez ludzi przybyłych przez Bramę z Hallacku. W późniejszym okresie z ludem tym mieszają się również Sokolnicy, pozbawieni swojej górskiej twierdzy w czasie Wielkiego Poruszenia.

Najważniejsze wyróżnienia, które świadczą o popularności i kunszcie pisarki to:

Boys Club of America Award (1965).
Grand Master of Fantasy Award (1976).
Gandalf Award (1977).
Nebula Grand Master Award (1983).
Jules Verne Award (1984).

Norton zmarła 17 marca 2005 roku w Murfreesboro, Tennessee; w tym samym roku, dla jej upamiętnienia, ustanowiono przyznawaną corocznie nagrodę literacką Andre Norton Award for Young Adult Science Fiction and Fantasy, której laureatką została m.in. J.K. Rowling, autorka sagi o Harrym Potterze.

Źródło: Wikipedia.org