Dobroczynność nie polega na dawaniu kości psu. Dobroczynność to kość dzielona z psem wówczas, gdy jesteś równie głodny jak on.
Był synem Flory Wellman i H.W. Chaneya. Nazwisko przyjął od ojczyma, Johna Londona. Został autorem powieści i opowiadań z wątkami autobiograficznymi. London miał niezwykle barwne życie. Wprawdzie w wieku 19 lat zapisał się na Uniwersytet Kalifornijski w Berkeley, jednak go nie ukończył ze względu na problemy finansowe. Został więc samoukiem. Imał się bardzo różnych, czasem niezwykłych zajęć, które stały się dla niego niewyczerpnanym źródłem życiowych doświadczeń. Był m.in. gazeciarzem, trampem, kłusownikiem, piratem ostrygowym, marynarzem, poszukiwaczem złota w Klondike i reporterem. Jako korespondent wojenny relacjonował konflikt rosyjsko-japoński w 1905 r. i wojnę domową w Meksyku. Był jednym z dziewiętnastu amerykańskich korespondentów wojennych, relacjonujących konflikt rosyjsko-japoński (1905), których odznaczono Orderem Drogocennej Korony.
W jego twórczości często pojawia się motyw samotnej walki człowieka z panującym porządkiem społecznym i siłami przyrody. Jego oparte na własnych przeżyciach powieści są zawieszone pomiędzy naturalizmem a przygodowym romantyzmem. Był socjalistą, ale inspirację czerpał z idei głoszonych przez Marksa, Darwina, Spencera i Nietzschego, dlatego w swoim światopoglądzie łączył idee socjalistyczne z teorią walki o byt i podziwem dla silnych jednostek. Przyjął taką zasadę, że codziennie starał się zapisywać minimum tysiąc słów.
Zmarł 22 listopada 1916, w wieku zaledwie 40 lat. Po przedwczesnej śmierci Londona ukuto popularną do dziś plotkę, jakoby miał on popełnić samobójstwo. W ostatnich dniach życia pisarz uśmierzał wprawdzie bardzo silny ból morfiną i jest teoretycznie możliwe, że świadomie ją przedawkował, teza ta jednak nie znajduje potwierdzenia ani w dowodach, ani w świadectwach z pierwszej ręki. Na akcie zgonu pisarza jako oficjalna przyczyna jego odejścia figuruje mocznica, efekt ciężkiej niewydolności nerek. Przyczyną plotki prawdopodobnie był motyw samobójstwa w jego powieściach, w jednej z nich bohater w obliczu rychłej śmierci i strasznego bólu z pomocą lekarza popełnił samobójstwo przedawkowując morfinę.
Dzieła:
Biała Cisza (1899)
Odyseja Północy, Serce kobiety, Syn wilka (1900)
Córka śniegów (1902)
Zew krwi, Mieszkańcy Otchłani (1903)
Wilk morski (1904)
Gra (1905)
Biały Kieł, Przed Adamem (1906)
Miłość życia, Żelazna Stopa (1907)
Kaftan bezpieczeństwa. Włóczęga wśród gwiazd (The Jacket – The Star Rover) – 1909
Martin Eden (1909)
Elam Harnish (Burning Daylight) (1910)
Opowieści z mórz południowych, Siła Silnego (1911)
Bellew-Zawierucha (1912)
Księżycowa Dolina (The Valley of the Moon), John Barleycorn, czyli Wspomnienia alkoholika (John Barleycorn) – 1913
Maleńka pani wielkiego domu (The Little Lady of the Big House) (1916)
Syn Słońca
Źródło: Wikipedia.org