W twórczości ukazywał religijno-filozoficzne problemy moralne oraz konflikty środowisk ortodoksyjnych i zasymilowanych Żydów. W barwny sposób przywoływał do życia nieistniejący już świat Żydów, a zwłaszcza chasydów we wschodniej Polsce. Do arcydzieł literatury należą krótkie opowiadania Singera, odznaczające się kunsztem narratorskim, często stylizatorskim, także wnikliwym portretowaniem postaci. Pisarstwo przez całe życie było jego pasją – nieomalże obsesją. Interesował się też filozofią, np. Spinozą, Schopenhauerem. W swych utworach, często ustami ich bohaterów, przytacza różne teorie filozoficzne. Znaczny wpływ na jego twórczość miała także klasyczna powieść rosyjska XIX w. Z ludzi mających na niego największy wpływ literacki wymieniał swojego starszego brata Israela Joszuę.

Isaac Bashevis Singer to pseudonim artystyczny. Przed wyjazdem do Stanów Zjednoczonych pisarz używał pseudonimu Icchok Baszewis, który został utworzony od żydowskiej wersji imienia Izaak oraz imienia matki, Baszewy, które następnie zostało dostosowane do warunków amerykańskich zmieniając się na Isaac Bashevis Singer. Jako dziennikarz używał też pseudonimów: Icchok Warszawski i D. Segal.

 Isaac Bashevis Singer urodził się najprawdopodobniej 21 listopada 1902 roku jako Icek-Hersz Zynger w Leoncinie, wsi w pobliżu Nowego Dworu Mazowieckiego (na ziemiach Królestwa Kongresowego, faktycznie pod zaborem rosyjskim). Jego ojciec był chasydzkim rabinem, zaś jego matka Baszewa córką rabina z Biłgoraja. Na podstawie informacji, które przekazał swemu oficjalnemu biografowi Paulowi Kreshowi oraz swojej sekretarce Dvorah Telushkin a także chronologii wydarzeń historycznych zapisanych we wspomnieniach własnych, ustalono, że najbardziej prawdopodobną datą jego urodzin jest 21 listopada 1902 roku. Często pojawiająca się w jego biografiach data 14 lipca 1904 roku. była prawdopodobnie zmyślona w młodości przez Singera po to, aby w czasie wojny mógł uniknąć powołania do wojska. Z przekazu samego Singera, zawartego we wspomnieniach, wyłania się jeszcze inna wersja: mały Icek zapytał matki, kiedy ma urodziny, odpowiedziała: Dzisiaj – a było to 14 lipca. Jego brat Israel Joszua Singer oraz starsza siostra Ester Kreitman byli także znanymi pisarzami. Siostra zaczęła tworzyć jako pierwsza w rodzinie.

W 1907 roku rodzina Singera przeprowadziła się do Radzymina, gdzie jego ojciec został kierownikiem miejscowej jesziwy (ponad 40% ludności ówczesnego Radzymina stanowiła ludność żydowska). W 1908 roku po pożarze jesziwy rodzina przeniosła się do Warszawy i zamieszkała na ulicy Krochmalnej 10, gdzie ojciec Singera objął nieoficjalnie urząd rabina miejscowej gminy żydowskiej. Nie znając rosyjskiego, nie podszedł do egzaminu państwowego, dającego mu stosowne uprawnienia, i nie mógł zajmować tego stanowiska oficjalnie. Wiosną 1914 Singerowie przeprowadzili się do mieszkania w sąsiedniej kamienicy przy ulicy Krochmalnej 12. Do klimatów tej warszawskiej ulicy Singer będzie wielokrotnie powracał w swoich utworach.

W roku 1917 Singer wraz z matką i młodszym bratem Mosze przeprowadzili się do Biłgoraja, rodzinnego miasta matki, a rodzina uległa rozproszeniu na skutek działań wojennych. W Biłgoraju funkcjonował tradycyjny, żydowski sztetl, a wujowie Singera pełnili funkcję rabinów odziedziczoną po ojcu. Ojciec Baszewy był misneagedem, przeciwnikiem chasydyzmu.

Gdy ojciec Izaka został rabinem w Dzikowie Starym w 1921 roku, Singer wrócił do Warszawy, gdzie wstąpił do Seminarium Rabinicznego Takemoni. Szkoła ta jednak mu nie odpowiadała. Po rezygnacji z nauki wrócił do Biłgoraja, gdzie próbował samodzielnie utrzymać się jako nauczyciel języka hebrajskiego. Bieda zmusiła go jednak do powrotu do domu rodzinnego. W roku 1923 jego brat Izrael Joszua polecił go na stanowisko korektora w Warszawie, w czasopiśmie Literarische Bleter, którego był redaktorem. W czasopiśmie tym pracował do 1933 roku. W okresie tym tłumaczył na jidysz utwory m.in. Ericha Marii Remarque’a i Tomasza Manna. Utrzymywał się także z tłumaczeń powieści popularnych.

Singer zadebiutował literacko w 1925 roku. krótkim opowiadaniem Na starość o swoim rodzinnym Biłgoraju, które zostało opublikowane na łamach Literarische Bleter w ramach konkursu literackiego i podpisane pseudonimem Ce(Tse). Oprócz tego pisał wiele wprawek kuchennych do szuflady, które jednak uformowały jego przyszły styl i wpłynęły na jego całą twórczość.

Pierwszą jego powieść Szatan w Goraju publikowano w odcinkach w latach 1933-1934 w czasopiśmie literackim Globus, które powstało z inicjatywy jego przyjaciela poety Aarona Zeitlina oraz samego Singera. W całości powieść ta została opublikowana w 1935 roku i ta data jest często uważana za rok debiutu Singera. Powieść opowiada historię pogromu Żydów ze wsi Goraj nieopodal Biłgoraja, dokonanego przez kozaków w czasie Powstania Chmielnickiego w 1648 roku. kiedy to zginęła 1/3 miejscowej ludności. Centralną osią powieści jest wpływ jaki na właśnie niszczoną społeczność żydowską miało objawienie kabalisty ze Smyrny, Sabbataja Cwi, który obwieścił się w tym samym roku mesjaszem. Do tego samego wątku Singer wrócił później w powieści Niewolnik wydanej już w Stanach Zjednoczonych w roku 1962.

Z powodu trudnej sytuacji materialnej oraz obawiając się narastającej fali narodowego socjalizmu, Singer z pomocą swojego brata wyemigrował do Stanów Zjednoczonych w 1935 roku. Wymagało to rozstania z jego partnerką (nigdy nie wzięli ślubu), Rachelą (Rochl Szapiro) i synem Izraelem, którzy wyjechali najpierw do Moskwy a następnie przez Turcję do Palestyny. Singer osiedlił się w Nowym Jorku, gdzie, znowu dzięki pomocy brata, otrzymał pracę dziennikarza, korektora i tłumacza w czasopiśmie Forwerts – The Yiddish Forward (jidysz: פֿאָרװערטס). Zaczął drukować w nim powieść Grzeszny Mesjasz. Mimo dobrego startu szybko wpadł w depresję i zagubienie, które później opisał w opowiadaniu Zagubiony w Ameryce (1974) oraz fabularyzowanej powieści autobiograficznej Miłość i wygnanie.

W 1938 roku poznał Almę Haimann Wassermann, emigrantkę żydowską z Monachium, z którą się ożenił w roku 1940. Alma porzuciła dla niego męża i dwójkę dzieci, całe ustabilizowane mieszczańskie życie. Dzięki jej pomocy i wsparciu (utrzymywała ich, pracując w sklepie) wrócił do pisarstwa i działalności dziennikarskiej, stając się jednym z najbardziej płodnych autorów The Forward. To w tym okresie zmienił swój pseudonim literacki na bardziej zamerykanizowany, a także zaczął się posługiwać pseudonimami Varshavsky oraz D. Segal.

Przez ostatnie 35 lat życia był wegetarianinem. Swój wegetarianizm motywował względami etycznymi, a nie zdrowotnymi. W opowiadaniu Listy do Pisarza napisał: Dla zwierząt wszyscy ludzie to naziści, a ich życie to wieczna Treblinka.

Zmarł 24 lipca 1991 roku w Miami. Trzy jego dzieła doczekały się ekranizacji: Yentl (1983, na podtstawie Yentl, the Yeshiva Boy), Sztukmistrz z Lublina (1989) i Wrogowie (1989).

Wybrana twórczość:

Szatan w Goraju (1935)
Rodzina Muszkatów (1950)
Sztukmistrz z Lublina (1960)
Spinoza z ulicy Rynkowej (1961)
Niewolnik (1962)
Dwór (1967)
Certyfikat (1967)
Spuścizna (1969)
Wrogowie (1972)
Pokutnik (1974)
O tym jak Szlemiel wybrał się do Warszawy (1976)
Szosza (1977)
Król Pól (1989)
Krótki piątek
Śmierć Matuzalema
Szumowiny
Meszuge
Cienie nad rzeką Hudson (1998)
Opowiadania – zbiór opowiadań dla dzieci (1993 data wydania polskiego)
wspomnienia w tomach Miłość i wygnanie (1984), Urząd mojego ojca (1966) oraz Urząd mojego ojca – kolejne opowiadania
Golem (1969 w jidysz / 1982 po angielsku)
liczne opowiadania
publicystyka

Źródło: Wikipedia.org