Jerome Klapka Jerome – angielski pisarz i dramaturg, najbardziej znany z wydanej w 1889 humorystycznej książki podróżniczej Trzech panów w łódce (nie licząc psa). Swoje drugie, niezwykłe imię, które zwykł skracać do inicjału otrzymał po znajomym swego ojca – wygnańcu, węgierskim generale.
Urodził się 2 maja 1859 roku w Walsall, w domu przy Caldmore Road 1, na rogu Bradford Street w Walsall (Staffordshire, obecnie w West Midlands), gdzie obecnie znajduje się muzeum poświęcone jego pamięci. Jego ojciec był niezbyt dobrze prosperującym handlarzem żelaza i jednocześnie ewangelickim kaznodzieją. Gdy był dzieckiem, jego rodzina przeniosła się do Londynu, gdzie dorastał w biedzie. Od 14 roku życia podejmował się różnych prac, pierwszą była posada urzędnika kolejowego, później przyszedł też czas na aktorstwo, nauczycielstwo i dziennikarstwo.
Jako aktor przez jakiś czas jeździł z różnymi zespołami teatralnymi; przez pewien okres mieszkał przy Tavistock Place w Londynie ze swoim przyjacielem, George’em Wingrave’em, który stał się później pierwowzorem postaci George’a z powieści Trzech panów w łódce (nie licząc psa) i Trzech panów na włóczędze.
Jego pierwszą książką był wydany w 1885 roku zbiór dowcipnych opowiadań o teatrze pt. Na scenie i poza nią, który został bardzo dobrze przyjęty przez czytelników. Rok później Jerome wydał serię szkiców pt. Próżniacze myśli nieroba, których sukces skłonił go do zawodowego zajęcia się literaturą i dziennikarstwem.
W 1888 roku ożenił się i na rok osiadł w Chelsea Gardens w Londynie. To tam, na fali euforii wywołanej szczęśliwym małżeństwem, napisał swoją kapitalną i najbardziej znaną powieść, Trzech panów w łódce (nie licząc psa), inspirowaną bardzo wówczas modnymi wycieczkami łodkami po Tamizie, w których sam także brał udział. Ciąg dalszy powieści, Trzech panów na włóczędze, ukazał się w roku 1902.
W międzyczasie, w roku 1892, wraz z przyjaciółmi założył popularny miesięcznik humorystyczny The Idler (Próżniak), w którym publikowali m.in. Robert Louis Stevenson, Mark Twain i Bret Harte. Kiedy gazeta splajtowała, Jerome wrócił do teatru i tym razem zdobył uznanie jako dramaturg, m. in. dzięki swej sztuce Na trzecie piętro i z powrotem z 1908 roku.
W trakcie I wojny światowej Jerome służył w wojsku na terenie Francji jako kierowca ambulansu. W 1926 roku wydał autobiografię Moje życie i czasy, w której spisał swoje burzliwe losy. Zmarł rok później, 14 czerwca 1927 roku w Northampton.
Więcej o jego przezabawnej twórczości:
Trzech panów w łódce (nie licząc psa) – recenzja
Trzech panów na włóczędze – recenzja
Źródło: Jerome K. Jerome (2012), Trzech panów na włóczędze. Poznań, Zysk i S-ka