Nie potrafi grać. Nie potrafi śpiewać. Łysieje. Trochę umie tańczyć.
Tak o Fredzie Astaire wyraził się reżyser jego pierwszego filmu, Tańczącej Wenus z 1933 roku. Szczęśliwie artysta nie wziął sobie tego za bardzo do serca i nie poddał się – wystąpił później jeszcze w równo 80 filmach. Mówi się o nim, że to najlepszy tancerz wśród aktorów i najpopularniejszy aktor wśród tancerzy. Fred Astaire to charakterystyczna i charyzmatyczna postać, która nadal jest natchnieniem dla wielu artystów. Był inspiracją m. in. dla Michaela Jacksona, George’a Gershwina, Cole’a Portera, Jerome Kerna.
Przyszły tancerz, aktor i wokalista urodził się 10 maja 1899 roku w Omaha (Nebraska, USA) w rodzinie austriackich imigrantów jako Frederick Austerlitz, jednak ze względu na trudną wymowę zdecydował się później na dźwięczniejsze nazwisko: Fred Astaire.
Zaczął występować w wieku 7 lat z siostrą Adele w duecie, który rozpadł się dopiero po jej zamążpójściu w 1931 roku. Wtedy Astaire zdecydował się wyruszyć na podbój Hollywood. Po debiucie w Tańczącej Wenus jego kariera rozwijała się, występował u boku takich gwiazd jak Ginger Rogers, Rita Hayworth, Judy Garland, Audrey Hepburn i Bing Crosby. To właśnie duet z Ginger Rogers przyniósł mu sławę – stali się najbardziej znaną i lubianą parą Hollywood. Razem wystąpili w takich filmach jak Wesoła rozwódka czy Lekkoduch.
{youtube}y1FjlVsZ-mk{/youtube}
Fred Astaire przyczynił się do zasadniczej zmiany formuły musicalu filmowego. W jego filmach narracja jest prowadzona środkami muzycznymi, a postacie wypowiadają się w romantycznych sekwencjach tanecznych, filmowanych w długich płynnych ujęciach bez zbliżeń.
Styl taneczny Astaire’a powstał z połączenia stepowania, tańca towarzyskiego i baletowego. Choć sprawiał (i sprawia) wrażenie pozbawionej wysiłku improwizacji, był starannie przygotowany (aktor potrafił powtarzać ujęcie nawet po 100 razy). Jego znakiem rozpoznawczym stał się elegancki frak z muszką, cylinder i… piękna partnerka u boku.
… choć bywało też, że występował w duecie z Genem Kellym:
{youtube}lMKbGRCbsaw{/youtube}
W latach 1945-1947 miał przerwę w karierze aktorskiej, otworzył wtedy szereg szkół kształcących aktorów.
Był dwukrotnie żonaty- z Phyllis Livingston oraz Robyn Smith. Romansował także z Ginger Rogers, a jego nazwisko często łączono z filmowymi partnerkami.
Zdobył 3 nagrody Emmy oraz (w 1950 roku) nagrodę Amerykańskiego Instytutu Filmowego – Oscara – za całokształt twórczości. Zmarł na zapalenie płuc 22 czerwca 1987 w Los Angeles. Na zawsze pozostanie symbolem filmowego tancerza i mistrza stepu.
{youtube}IFabjc6mFk4{/youtube}
Wybrana filmografia:
1933 – Tańcząca Wenus jako on sam
1933 – Karioka jako Fred Ayres
1934 – Wesoła rozwódka jako Guy Holden
1935 – Roberta jako Huckleberry „Huck” Haines
1935 – Panowie w cylindrach jako Jerry Travers
1936 – Błękitna parada jako Bake Baker
1936 – Lekkoduch jako John „Lucky” Garnett
1937 – Zatańczymy? jako Peter P. Peters
1937 – Kłopoty małej pani jako Jerry Halliday
1938 – Zakochana pani jako Tony Flagg
1939 – Na skrzydłach sławy jako Vernon Castle
1940 – Druga zwrotka jako Danny O’Neill
1940 – Broadway Melody of 1940 jako Johnny Brett
1941 – Marzenia o karierze jako Robert Curtis
1942 – Moja najmilsza jako Robert Davis
1945 – Jolanda i złodziej jako Johnny Parkson Riggs
1948 – Parada wielkanocna jako Don Hewes
1949 – Przygoda na Broadwayu jako Josh Barkley
1950 – Trzy krótkie słowa
1951 – Królewskie wesele jako Tom Bowen
1953 – Wszyscy na scenę jako Tony Hunter
1957 – Zabawna buzia jako Dick Avery
1957 – Jedwabne pończoszki jako Steve Canfield
1959 – Ostatni brzeg jako Julian Osborn
1968 – Tęcza Finiana jako Finian McLonergan
1971 – Imagine gościnnie jako on sam
1974 – Płonący wieżowiec jako Harlee Claiborne
1974 – To jest rozrywka! jako On Sam
Źródło: Wikipedia.org