Na wyspę Roke dociera coraz więcej niepokojących wiadomości na temat tego, co dzieje się w Ziemiomorzu. Magia, która dotąd silnie oddziaływała na mieszkańców Archipelagu coraz bardziej słabnie, a w niektórych miejscach zanika. Czarodzieje tracą swoje umiejętności i zapominają słów mocy, a zaklęcia tracą swoją siłę. Wszystko to powoduje obłęd i szaleństwo, które prowadzą do pogłębiającego się uzależniania od narkotyków i innych środków halucynogennych, a w skutek tego – do marnej wegetacji i śmierci. Arcymag postanawia wyruszyć w podróż i dowiedzieć się, co doprowadziło do takiego stanu. Na towarzysza swej wyprawy wybiera młodego dziedzica księstwa Morreda – Arrena, całkiem pozbawionego magii.
Choć na wyprawę wyrusza najpotężniejszy czarnoksiężnik Ziemiomorza i pełen zapału książę, ścieżka, którą będą musieli przebyć, pełna będzie przeszkód, jakie los przed nimi postawi. Na ich drodze znajdą się potężne i groźne smoki, piraci i starzy wrogowie. Bohaterowie w swej misji przemierzą rozległe terytoria, niezmierzone morze i mroczne zaświaty, a wszystko to zaprowadzi ich poza najdalszy brzeg.
W trzecim tomie cyklu Ziemiomorze kolejny raz poznajemy losy jednostki, która ma dokonać wielkich czynów, o ile tylko podoła swemu przeznaczeniu i wytrwa do samego końca próby. Wędrówka jaką podejmują Ged i Arren to dla każdego z nich rytuał przejścia, z jednej fazy życia w kolejną. Jednocześnie jest to obrzęd, który odmienia człowieka i niesie ze sobą ogromne znaczenie i odpowiedzialność, ale – co ważne – jest wynikiem świadomego wyboru. Ursula K. Le Guin, jako córka wybitnego antropologa, włożyła dużo pracy, by w jak najlepszy sposób oddać charakter mieszkańców Archipelagu i ich kultury. Autorka z wprawą przedstawia nam kolejne nacje zamieszkujące stworzony przez nią świat, przytaczając liczne obyczaje, tradycje i religie tylko im przynależne. Warto wspomnieć o opisie życia Dzieci Morza Otwartego, ludu żyjącego na tratwach i ich kultury, wierzeń i zwyczajów. Pisarka przedstawia wszystko w sposób niezwykle wiarygodny i sugestywny, dzięki czemu lektura dostarcza niemałych wrażeń.
Najdalszy brzeg zawiera wszystko to, co można było znaleźć w poprzednich tomach i czym charakteryzuje się twórczość Le Guin. Podobnie jak inne książki, również i ta jest metaforą – nie chodzi tu o sam rytuał przejścia i to co ze sobą niesie, ale jak oddziałuje na głównych bohaterów. Dla Geda wyprawa w nieznane ma niezwykle symboliczne znaczenie. Mimo że jest najpotężniejszym czarodziejem na świecie, powoli czuje się już zmęczony otaczającym go światem. Odnalezienie i połączenie dwóch połówek legendarnego pierścienia Ereth-Akbego nie przywróciło pokoju, a równowaga nie wróciła do Ziemiomorza. Jednak Krogulec widzi nadzieję w osobie młodego księcia, mimo że ten nie jest jeszcze gotowy. Podróż ta staje się punktem zwrotnym w życiu Geda i dziełem jego życia, które ma na celu przygotowanie Arrena do wypełnienia jego przeznaczenia.
W trakcie wyprawy ze zwykłego chłopaka, żyjącego dotąd pod kuratelą rodziców, Arren staje się mądrym i odważnym młodzieńcem, gotowym, by wziąć na swoje barki problemy Ziemiomorza, obejmując władzę nad całym Archipelagiem. I tak jak w różnych kulturach, rytuał przejścia w jego przypadku wiąże się z przechodzeniem określonych etapów. Obrzęd ten ma swój cel, przebieg i kres, którym jest stanie się mężczyzną. Młody książę, aby tego dowieść, będzie musiał stawić czoła licznym przeszkodom i podjąć się wykonania licznych prób. Nie można jednak zapomnieć, że każdy wybór niesie ze sobą ogromny ciężar, jakim jest odpowiedzialność, a cena, jaką trzeba czasem zapłacić, dla niektórych jest niejednokrotnie po prostu zbyt wielka.
Le Guin po raz kolejny udowadnia swój kunszt pisarski, oddając w ręce czytelników niezwykle barwną i piękną baśniową opowieść o dorastaniu do ważnej roli, o wyborach, które kształtują całe życie, kierując ku nieuniknionemu, czyli przeznaczeniu. Książka z pewnością przypadnie do gustu wszystkim tym, którzy szukają czegoś lekkiego i ciekawego do czytania. Natomiast osoby, którym podobały się poprzednie tomy nie będą zawiedzione.
Autor: Ursula K. Le Guin
Tytuł: Najdalszy brzeg
Wydawca: Książnica
Seria wydawnicza: Książnica kieszonkowa
Seria: Ziemiomorze
Tom: 3
Tłumaczenie: Paulina Braiter
Tytuł oryginalny: Earthsea: The Farthest Shore
Rok wydania oryginału: 1972
Liczba stron: 262
Format: 110×175 mm
Oprawa: miękka
Recenzję I tomu cyklu Ziemiomorze: Czarnoksiężnik z Archipelagu przeczytasz TUTAJ.
Recenzję II tomu cyklu Ziemiomorze: Grobowce Atuanu przeczytasz TUTAJ.
O Ursuli K. Le Guin przeczytasz TUTAJ.