Analizując dzisiejsze trendy w kulturze, można odnieść wrażenie, że poezja już dawno przestała być w cenie. Powszechnie przyjęło się bowiem charakteryzować jej współczesną formę jako ekstrawagancką, nonszalancką pod względem językowym, często pozbawioną treści. O ile poezję się ceni, czyni się ją w odniesieniu do klasyków, zapominając o młodych twórcach, dzięki którym ta część literackiego świata wciąż żyje.

Karol Samsel, mówiący o sobie, iż nie jest bynajmniej znakiem czasu, ni centrum świata, to jeden z przedstawicieli młodego pokolenia polskiej poezji, które przełamuje stereotypy na temat tej gałęzi twórczości literackiej. Przyjrzyjmy się więc przez chwilę bliżej ostatniemu tomikowi wierszy, które wyszły spod pióra poety.

Dormitoria to zbiór 43 tekstów, które z pewnością mile zaskoczą każdego czytelnika poszukującego czegoś, co wykracza poza promowany w popkulturze minimalizm oraz proste, mało ambitne gry słowne. Będący swoistą odpowiedzią autora na Boską komedię Dantego tomik, podobnie jak dzieło włoskiego mistrza podzielony na trzy części symbolizujące metafizyczne poziomy ludzkiego życia, to połączenie filozoficznego dialogu ze światem, naturą, a także – zawieszonych w przestrzeni pytań o śmierć, sens, treść i znaczenie tego, co przeżywamy.

Wiersze, ułożone prostym słowem i oszczędne w środkach stylistycznych, otwierają przed czytelnikiem bogactwo emocji, wyrażonych w ujmujący i refleksyjny zarazem sposób; wertując strony Dormitoriów napotykamy młody egzystencjalizm, próbujący zrozumieć problematyczność ludzkiego życia, a także ująć je w karby słów (co wcale nie jest łatwe, wiele tekstów Samsela jest jakby niedomkniętych, oczekujących wciąż na swoje zakończenie).

Odwołania do klasycznych toposów literatury są u Samsela pewną oczywistością – to próby uzyskania odpowiedzi na nurtujące poetę problemy, nieustanna chęć „odnalezienia się” w świecie metafizycznych zdarzeń oraz – mówiąc najprostszym językiem – tego, co ludzkie. Pomoc jednak jest niema – to zrozumienie i dojrzałość, które do autora i jego czytelników przychodzą z wiekiem. To właśnie jest Dante i jego Boska komedia: nieustanny cykl życia, pulsowania myśli, doświadczeń. To jest nasz świat i nasze istnienie.

Jak mówi poeta, naturą rzeczy życie w dormitoriach.

… Reszta jest milczeniem, reszta brzmi jak tabu,
to już sprawka kosmosu, czyj zegar wybije…
„Poeta zamordowany”

… dopóki jestem przed sobą
świadczę o obcej reszcie
i nie brak mi świata całości
i brak mi świata całości.
„Pieśń o obcej reszcie”

Autor: Karol Samsel
Tytuł: Dormitoria
Wydawnictwo: Nowy Świat
Rok wydania: 2011