– Co byś powiedziała, gdybym zgolił wąsa? Agnes (…) zaśmiała się lekko (…) – To byłby dobry pomył. (…) A gdyby tak ją zaskoczył i naprawdę zgolił wąs? (…) Raczej nie potraktowała tego zamiaru poważnie (…). Podobał się jej w wąsem, sobie zresztą też, jakkolwiek odzwyczaił się od własnego widoku bez zarostu (…). Jeśli nowa twarz mu się nie spodoba, zawsze będzie mógł z powrotem zapuścić wąs. (…) Zaśmiał się bezgłośnie, jak dzieciak, który szykuje złośliwego psikusa, po czym wyciągnął rękę i sięgnął po nożyczki*
Zaczyna się od niewinnego żartu. Pewnego wieczoru Marc decyduje się zgolić wąsy, które po latach goszczenia na jego twarzy, zdążyły stać się stałym elementem wyglądu. Jak wielkie musiało być jego zdziwienie, kiedy żona zdaje się niczego nie zauważać. A zaraz potem wszyscy których zna, zgodnie twierdzą, że feralnych wąsów nigdy nie było…
Czytaj dalej →
Wciąż mając w pamięci lekturę Czasu silnych istot – dwutomowej powieści Marcina Przybyłka, dziś występującego pod pseudonimem Martin Ann twórcy tzw. GamedecVerse’a, czyli cyberpunkowego świata przyszłości, na grę planszową osadzoną w tych realiach czekałam z ogromnymi nadziejami. Dziś muszę przyznać, że twórcy gry nie tylko spełnili moje oczekiwania, ale znacznie je przewyższyli.
Trup z Nottingham 
Nareszcie jest! Najnowsza książka niezrównanej mistrzyni powieści historycznej Philippy Gregory wpisuje się w cykl Wojen Kuzynów i przenosi nas z powrotem do XV- wiecznej Anglii targanej wewnętrznymi konfliktami pomiędzy spokrewnionymi ze sobą rodami Yorków i Lancasterów. Miłośnicy prozy Gregory mieli już okazję poznać kulisy i przebieg tych burzliwych wydarzeń z perspektywy dwóch stron konfliktu: w Białej królowej głos zabiera Elżbieta Woodville, żona Edwarda IV Yorka, w Czerwonej królowej – Małgorzata Beaufort, matka Henryka VII Tudora. Tym razem w centrum wydarzeń zostaje umieszczona Anna Neville, córka hrabiego Warwick (nazywanego już za życia Twórcą Królów ze względu na rolę, jaką odegrał w życiu trzech następców tronu Anglii, trzech braci Yorków: Edwarda, Jerzego i Ryszarda) oraz żona Ryszarda III.
Elizabeth Cleghorn Gaskell, przyszła angielska pisarka epoki wiktoriańskiej, urodziła się 29 września, 203 lata temu – tego samego roku, co Fryderyk Chopin, czyli w 1810 – zmarła szesnaście lat później niż on, w roku narodzin Kazimierza Przerwy-Tetmajera, w okresie zmagań pierwszych impresjonistów z niechętną opinią publiczną, czyli w 1865 roku.
Andrzej Wajda, specjalista od epickich opowieści, wzniósł niedawno filmowy pomnik ku czci sztandarowej postaci Solidarności. Obok majestatycznych żurawi (będących obecnie gatunkiem ginącym, acz nie objętym ochroną) i charyzmatycznego Stoczniowca, na ekranie pojawia się kobieta, której hardość charakteru dorównuje bystrości umysłu. O kim mowa? O Orianie Fallaci, włoskiej dziennikarce słynącej z tego, że niestraszne jej ani okrucieństwa wojny, ani tym bardziej Wałęsowe „za-a-nawet-przeciw”.
ENEMEF: Noc Igrzysk Śmierci to maraton z jedną z najpopularniejszych serii ostatnich lat, która powstała na podstawie bestsellerowych powieści pisarki Suzanne Collins. Pierwsza część odniosła ogromny sukces i zdobyła rzesze fanów na całym świecie. Druga część serii to jedna z najbardziej wyczekiwanych premier tego roku. Igrzyska śmierci mają wciągającą fabułę, świetne efekty specjalne oraz wyrazistych bohaterów, w których wcielają się doskonali aktorzy. Ta noc to gwarancja wielkich emocji, a także rozrywki na najwyższym poziomie.
Najpiękniejszy rodzaj podróży to podróż w czasie – to motto przyświeca Agnieszce Lisak – autorce książek i artykułów poświęconych dawnej obyczajowości, poetki i aforystki. Oto przed nami kolejny z niedzielnego cyklu artykułów jej autorstwa. Dowiemy się z niego co nie co o odmieńcach i dziwolągach, którzy dostarczali rozrywki w XIX wieku. 
Lisowczycy – utrzymująca się z łupów najemna polska jazda, którą powołano pod broń na początku XVII wieku szybko osiągnęła tak niechlubną sławę, że za sprawą ich nieposkromionego lupiestwa została obłożona klątwą. Formację rozwiązano w 1635 roku, po tym, jak po powrocie do kraju z kolejnej wojny straszliwie dali się we znaki ludności cywilnej, m.in. plądrując i paląc Radomsko. Wkrótce nakładem Wydawnictwa Bellona ukaże się książka w całości poświęcona tej kontrowersyjnej wojskowej formacji.
Gdyby kazano mi wybrać najbardziej kontrowersyjną książkę wszech czasów, bez zastanowienia wskazałabym Szatańskie wersety Salmana Rushdie. Sam autor został obłożony fatwą, a każda osoba, która w jakikolwiek sposób wpłynęła na wydanie powieści, musiała zacząć martwić się o swoje życie. Wydana w 1988 roku książka zebrała krwawe żniwo już trzy lata później. W lipcu 1991 roku zamordowany został japoński tłumacz Szatańskich wersetów. W budynkach kilku wydawnictw podłożono bomby, a włoski tłumacz został pchnięty nożem. Jednak, wbrew opiniom niektórych recenzentów, ta powieść to nie tylko kontrowersje.