Helena Modrzejewska, wybitna aktorka teatralna, postać, która obrosła w legendę, polska gwiazda światowego formatu. Znana i ceniona była przede wszystkim dzięki swym rolom szekspirowskim i tragicznym, jako propagatorka twórczości Williama Szekspira (między innymi w roli Ofelii i Julii); odróżniała się także wyjątkową urodą, za sprawą której zaliczano ją do grona najpiękniejszych kobiet epoki. Jedne z jej najwybitniejszych kreacji to rola tytułowa w Marii Stuart Juliusza Słowackiego oraz rola oszalałej Praksedy z Karpackich górali Józefa Korzeniowskiego. Była też matką inżyniera i konstruktora mostów Rudolfa Modrzejewskiego (Ralpha Modjeskiego).

Czytaj dalej

John Winston Ono Lennon urodził się 9 października 1940 w Liverpoolu. Był jednym z najbardziej znanych brytyjskich muzyków, kompozytorem, wokalistą i autorem tekstów. Do dziś uznawany za ikonę popkultury. Należał do otoczonych kultem Beatlesów; przeszedł długą drogę od popularnej muzyki rozrywkowej po dojrzałą, zaangażowaną twórczość artystyczną.

W 1994 roku John Lennon został wprowadzony do Rock and Roll Hall of Fame. W 2002 roku Liverpool uczcił pamięć Lennona, nazywając jego imieniem lotnisko i w tym samym roku w sponsorowanym przez BBC plebiscycie na 100 najważniejszych Brytyjczyków wszech czasów Lennon uplasował się w pierwszej dziesiątce.

W 1965 John Lennon otrzymał od królowej Elżbiety II Order Imperium Brytyjskiego (MBE). Zwrócił go jednak w 1969 roku, uzasadniając swoje postanowienie w dołączonym liście:

Czytaj dalej

Odcienie miłości to zbiór opowiadań Alice Munro po raz pierwszy opublikowany w latach 1985 – 1986. Zebrane tutaj utwory nie są tak osobiste, jak te, które znamy choćby z Drogiego życia czy Widoku z Castle Rock. Nie są również tak ascetyczne pod względem formalnym. Niektóre z nich ocierają się o wysublimowaną lirykę, inne oparte są na wątkach kryminalnych – traktowanych zawsze „pretekstowo”, a nie jako cel sam w sobie – jeszcze inne zaś utrzymane są w konwencji onirycznej i stylistycznie nawiązują do „sytuacji kafkowskich”. Jest jednak coś, co je łączy. To – jak zwykle u Munro – obrazki z życia codziennego, zwykłego, przaśnego, niekiedy szarego i banalnego. Życia, które autorka we właściwy sobie sposób gloryfikuje, które ogląda przez soczewkę i które czyni przedmiotem sztuki. I jeszcze jedno je łączy. Miłość. Nie „literacka” i nie „filmowa”. Prawdziwa. Taka, jaką zna każdy z nas.

Czytaj dalej