O czym myślicie, gdy słyszycie hasło „lata trzydzieste w Nowym Jorku”? Ja bezwiednie zamykam wówczas oczy i widzę śliczne panie spacerujące po ulicach w spódniczkach do kolan i w fikuśnych kapelusikach z wpiętymi w nie bukiecikami kwiatów, omdlewające piękności w długich jedwabnych sukniach i perłach na szyi sączące powoli szampana w lokalach otulonych przytłumionym światłem i wypełnionych dźwiękami jazzu, widzę aktorki w długich rękawiczkach i etolach z piór otoczone falami błyszczących włosów… Ritę Hayworth, Olivię de Havilland, Maureen O’Sullivan, dla których Nowy Jork był drugim domem zaraz za Los Angeles… To czas i miejsce, które widzę, słyszę i czuję dzięki książkom i filmom, kuszące mnie swoją magią, muzyką, pozytywnymi wibracjami. Kojarzą mi się z elegancją, smakiem, glamourem. Dlatego Dobre wychowanie nie mogło nie wpaść w moje ręce – od momentu, w którym zobaczyłam tę okładkę zacierałam je w nadziei na wspaniałą podróż w czasie.„Dobre wychowanie”, Amor Towles – recenzja
O czym myślicie, gdy słyszycie hasło „lata trzydzieste w Nowym Jorku”? Ja bezwiednie zamykam wówczas oczy i widzę śliczne panie spacerujące po ulicach w spódniczkach do kolan i w fikuśnych kapelusikach z wpiętymi w nie bukiecikami kwiatów, omdlewające piękności w długich jedwabnych sukniach i perłach na szyi sączące powoli szampana w lokalach otulonych przytłumionym światłem i wypełnionych dźwiękami jazzu, widzę aktorki w długich rękawiczkach i etolach z piór otoczone falami błyszczących włosów… Ritę Hayworth, Olivię de Havilland, Maureen O’Sullivan, dla których Nowy Jork był drugim domem zaraz za Los Angeles… To czas i miejsce, które widzę, słyszę i czuję dzięki książkom i filmom, kuszące mnie swoją magią, muzyką, pozytywnymi wibracjami. Kojarzą mi się z elegancją, smakiem, glamourem. Dlatego Dobre wychowanie nie mogło nie wpaść w moje ręce – od momentu, w którym zobaczyłam tę okładkę zacierałam je w nadziei na wspaniałą podróż w czasie.
Dla szympansa jego podobieństwo do człowieka jest zarazem błogosławieństwem i przekleństwem. Choć należymy do tej samej rodziny hominidów, szympansy nie są do końca członkami ludzkiej rodziny. A kiedy mowa o etycznej pozycji tej naszej grupy wybrańców, „prawie” robi wielką różnicę.
Marguerite Yourcenar przeszła do historii nie tylko jako wybitna francuska pisarka, ale też jako pierwsza kobieta wybrana do Akademii Francuskiej, prestiżowego towarzystwa naukowego założonego w 1635 roku w Paryżu, pierwszej tego typu instytucji w nowożytnej Europie.
John Steinbeck to jeden z najbardziej znanych i uznanych pisarzy amerykańskich, uhonorowany nagrodą Nobla w dziedzinie literatury w 1962 roku. Jest twórcą tak głośnych powieści jak Myszy i ludzie czy na Wschód od Edenu, o których słyszało większość ludzi, chociażby za sprawą głośnych ekranizacji tychże dzieł. Dzięki wydawnictwu Prószyński i S-ka polscy wielbiciele i wielbicielki Steinbecka mogą zapoznać się z kolejną pozycją – Tortilla Flat.
Obserwowanie fiest miało w sobie coś z przyglądania się cudzym snom. Z czym kojarzy się Wam Hiszpania? Czy na sam dźwięk tej nazwy nie pojawia się w Waszej wyobraźni wizja lazurowego morza i rozedrganych upałem złocistych plaż, tancerki w falbaniastej sukni przytupującej obcasem do wtóru kastanietom czy krwawego tańca torreadora z bykiem? Ale Hiszpania to nie tylko plaże, corrida i flamenco, to także długa i barwna tradycja specyficznego świętowania przybierającego formę hipnotyzujących widowisk na pograniczu masowej histerii – fiest.
Dagny Juel Przybyszewska – norweska pisarka, pianistka, tłumaczka, autorka dramatów, utworów poetyckich prozą i wierszy, a także muza artystów końca XIX wieku. Żyła krótko, lecz miała burzliwą biografię…
W nocy z 14 na 15 czerwca w kinach sieci Multikino odbędzie się ENEMEF: 4 x Gosling. Między 22.00 a 5.30 widzowie będą mogli zobaczyć aż cztery filmy z tym aktorem, a wśród nich premierowo Tylko Bóg wybacza.
Przyznam szczerze, że Kurt Vonnegut to autor, którego uwielbiam bezgranicznie. Jego pełne humoru i ironii powieści są książkami, których poszukuję i które z największą przyjemnością pochłaniam w kilka godzin. Z tym większą radością przyjęłam fakt wznowienia przez wydawnictwo Albatros ponownie większości powieści Vonneguta.
Napisać dobrą recenzję to rzecz niełatwa. Napisać recenzję bardzo dobrą to już wręcz sztuka. Na palcach jednej ręki mogę wymienić autorów, którzy w swoich kolejnych recenzjach zachowują pewien unikatowy styl, rozpoznawalny na pierwszy rzut oka. O to bowiem w recenzjach chodzi najbardziej: o wypowiedzenie swego zdania w sposób na tyle interesujący i niecodzienny, aby z czasem stać się dla czytających wyznacznikiem pewnego określonego gustu. Styl ten odnalazłam ostatnio w książce Filmidła. Gawędy o filmach autorstwa Agnieszki Osieckiej. Osiecką cenię od dawna, na książkę Filmidła czekałam więc z niecierpliwością. Nie zawiodłam się, recenzja utrzymana będzie zatem w hurra optymistycznym tonie. Ostrzegam.
Jan Miodek – polski językoznawca, profesor i dyrektor Instytutu Filologii Polskiej Uniwersytetu Wrocławskiego, członek Komitetu Językoznawstwa Polskiej Akademii Nauk i Rady Języka Polskiego; popularyzator wiedzy o języku polskim.