Edyta Bartosiewicz – polska piosenkarka rockowa, gitarzystka, kompozytorka, autorka tekstów, producentka muzyczna. Swego czasu: kultowa, później zniknęła gdzieś na długo, by wreszcie powrócić i na nowo zająć się muzyką. Jest kompozytorką, autorką tekstów, aranżerką i producentką większości swoich utworów. Jej albumy sprzedały się w łącznym nakładzie około miliona egzemplarzy. 9 singli dotarło do pierwszego miejsca Listy Przebojów Programu Trzeciego. Laureatka 5 Fryderyków, Paszportu Polityki, wybrana Osobowością Dziesięciolecia przez magazyn Tylko Rock.
Przyszła na świat 11 stycznia 1966 w Warszawie. Uczęszczała do XXXIII Liceum Ogólnokształcącego im. Mikołaja Kopernika w Warszawie. Trenowała siatkówkę i łyżwiarstwo szybkie. Po skończeniu liceum podjęła studia w SGPiS w Warszawie (obecnie SGH). Wówczas założyła w Mińsku Mazowieckim swój pierwszy zespół muzyczny, lecz w 1986 zdecydowała się wyjechać do Londynu. Do Polski wróciła po kilku miesiącach.
Czytaj dalej →
Co przyciąga czytelnika do konkretnej książki? Odpowiecie, że zarys fabuły podany przez wydawcę na tylnej okładce, rekomendacje znanych ludzi i poczytnych czasopism, sugestywna i dobrze dobrana okładka, znakomite recenzje. Zgodzę się z Wami, dodając jeszcze jeden powód: intrygujący tytuł. Lubię, kiedy jest on nie wymyślny, patetyczny czy szokujący, obliczony na łatwe zwrócenie uwagi, a przy tym najczęściej kompletnie nieadekwatny do treści książki, lecz nieoczywisty, wieloznaczny, a raczej nabierający znaczenia w miarę rozwoju fabuły; taki, o którym po zakończeniu lektury – i dopiero wtedy – możemy z czystym sumieniem powiedzieć, że trafia w samo sedno, że zawiera w sobie całą głębię treści, jej kwintesencję.
Eduardo Mendoza to hiszpański pisarz związany z Barceloną. Urodził się 11 stycznia 1943 roku. Jest autorem m.in. trylogii, na którą składają się powieści: Sekret hiszpańskiej pensjonarki (1979), Oliwkowy labirynt (1982) i Przygoda fryzjera damskiego (2002). Mają one charakter kryminalnego pastiszu a ich głównym bohaterem jest pewien oryginalny i nie do końca nieomylny detektyw o niezbyt chlubnej przeszłości. Prowadzi on czytelnika po zawiłym labiryncie nieprzewidywalnych wydarzeń, kłopotliwych niespodzianek i podejmowanych z żelazną konsekwencją niewłaściwych kroków.
Cykl znakomitych kryminałów retro opisujących osadzone w realiach Toronto końca XIX wieku błyskotliwe śledztwa detektywa Murdocha zaskarbił sobie na całym świecie rzesze oddanych miłośników i miłośniczek. Dziecko Nocy to kolejna książka w tej wspaniałej serii.
Donikąd to powieść egzystencjalna. Stawiając pytanie o kierunek, w którym zmierza człowiek, jednocześnie dotyka ona zagadki istnienia jako takiego.
W listopadzie 1959 roku, Truman Capote – nowoorleańczyk z urodzenia, nowojorczyk z wyboru, uwielbiany za swój geniusz i literacki talent, bohater licznych skandali obyczajowych i jedna z barwniejszych osobowości swoich czasów – przeczytał w New York Timesie krótki artykuł o popełnionym przed kilkoma dniami brutalnym morderstwie czteroosobowej rodziny Clutterów – małżeństwa z dwójką nastoletnich dzieci, średnio zamożnych farmerów z Holcomb w stanie Kansas. Poruszony tą relacją, wraz ze swoją przyjaciółką Harper Lee wyruszył do Holcomb, by udokumentować tę zbrodnię w jak najszerszym kontekście. Efektem jego drobiazgowego śledztwa jest książka z pogranicza literatury pięknej i dziennikarstwa, którą sam Capote ochrzcił mianem „powieści faktu”.
Polecam wszystkim tę książkę, bo jest zwarta, sugestywna, pełna polotu i przewrotnie zabawna. Nie mogę czytelnikowi obiecać, że cały czas będzie pękał ze śmiechu, ale przyrzekam mu złośliwą przyjemność, jaką daje przenikliwa analiza absurdu.
Ciężki jest żywot astronoma. W przeciwieństwie do chemików, biologów czy fizyków, nie może on uprawiać swojej dziedziny, bazując na empirii, nie może ściągnąć galaktyki do laboratorium i zbadać jej za pomocą kilku zmyślnych eksperymentów czy też cierpliwych obserwacji. Jak pisze David Weintraub astronomowie mogą tylko wziąć to, co Wszechświat im oferuje – światło i kila kamyczków – i maksymalnie je wykorzystać. Okazuje się jednak, że to wystarczy, by dokonać niezwykłych i doniosłych odkryć, w tym także rozwiązać jedną z największych zagadek nauki – ustalić prawdziwy wiek Wszechświata, który wynosi 13,7 miliarda lat plus minus 100 milionów. Skąd ta konkretna liczba? O tym właśnie jest książka zatytułowana Ile lat ma Wszechświat.
W czwartek 16 stycznia w ramach cyklu „Kocham Kino w Multikinie” widzowie Multikin będą mogli zobaczyć przedpremierowo najnowszy film Wojciecha Smarzowskiego Pod Mocny Aniołem. Jest to opowieść, która uderzy do głowy, wstrząśnie i zachwieje Polską. Na film zaprasza autorka cyklu, Grażyna Torbicka.
Już 3 lutego 2014 roku nakładem Wydawnictwa MG na rynku ukaże się jedna z największych powieści wszech czasów – Wichrowe Wzgórza Emily Brontë w nowym, znakomitym przekładzie. Jest to kolejna pozycja MG w serii sióstr Brontë.