Pewnego pięknego dnia obejrzałam BARDZO DOBRY film pt. Possession (Opętanie, reż. Neil LaBute). Oczarował mnie przede wszystkim Jeremy Northam, który chyba urodził się w XIX wieku i dziwnym zrządzeniem losu został przeniesiony w nasze czasy, aby grywać role kostiumowe w najlepszych angielskich filmach (m.in. Emma, Wichrowe Wzgórza, Idealny mąż, Gosford Park). Wydawać by się mogło, że treść obrazu nie wymaga zbytniego zaangażowania umysłu – ot, sensacyjne poszukiwania listów poety, za wszelką cenę dążenie do odkrycia jego sekretnego romansu, a do tego banalna historyjka miłosna. Dla mnie jednak akcja kryła wiele innych znaczeń, pokłady tematów do przemyślenia. Spodobał mi się sposób prowadzenia narracji – przeplatające się historie wiktoriańskich poetów i XX-wiecznych badaczy literackich. Moje pojmowanie historii i literatury, pragnienie dotknięcia postaci znanych tylko z papierowych kart odnalazło w tym dziele drogę do poznania.„Opętanie”, Antonia S. Byatt – recenzja
Pewnego pięknego dnia obejrzałam BARDZO DOBRY film pt. Possession (Opętanie, reż. Neil LaBute). Oczarował mnie przede wszystkim Jeremy Northam, który chyba urodził się w XIX wieku i dziwnym zrządzeniem losu został przeniesiony w nasze czasy, aby grywać role kostiumowe w najlepszych angielskich filmach (m.in. Emma, Wichrowe Wzgórza, Idealny mąż, Gosford Park). Wydawać by się mogło, że treść obrazu nie wymaga zbytniego zaangażowania umysłu – ot, sensacyjne poszukiwania listów poety, za wszelką cenę dążenie do odkrycia jego sekretnego romansu, a do tego banalna historyjka miłosna. Dla mnie jednak akcja kryła wiele innych znaczeń, pokłady tematów do przemyślenia. Spodobał mi się sposób prowadzenia narracji – przeplatające się historie wiktoriańskich poetów i XX-wiecznych badaczy literackich. Moje pojmowanie historii i literatury, pragnienie dotknięcia postaci znanych tylko z papierowych kart odnalazło w tym dziele drogę do poznania.
Wojenna narzeczona to piękna historia miłości jaka połączyła Josefa i Lenkę. Ich szczęście przerywa jednak wojna. Rozłączeni, muszą pokonać wiele przeszkód, by móc znów cieszyć się swoją obecnością. Jak przebiegało ich życie wśród wojennej zawieruchy i dojmującej tęsknoty?
To, że mam słabość do jedzenia, dobrego jedzenia, jest faktem, któremu nie sposób zaprzeczyć. Od dobrego jedzenia prostą linią wiedzie zaś droga do dobrej literatury. Wiele było takich książek, po które sięgnęłam tylko i wyłącznie dlatego, że ich motywem przewodnim bądź pobocznym było gotowanie i wszystko to, co mogłoby się z nim wiązać.
Urokliwy klimat Irlandii, zapach morza i nastrojowa muzyka Bruce ‘a Springsteena – oto tło romantycznej historii o dojrzałej miłości, która spłynęła z pióra irlandzkiej pisarki Kathleen MacMahon.
3 sierpnia 1904 roku na łamach New York Timesa ukazała się niepozorna, choć z perspektywy czasu intrygująca, notka. Każdemu, kto może poszczycić się bogatą wyobraźnią, na pewno od razu po jej przeczytaniu stanie przed oczyma młoda, piękna kobieta, ubrana w wieczorową suknię uszytą z białego jedwabiu i pokrytą delikatną koronką. Był to strój odpowiedni raczej na ciepłe dni, gdyż dekolt i krótki rękaw nie zapewniały ochrony przed zimnem. Suknia miała mocno ściągnięty gorset i długi tren ciągnący się elegancko za enigmatyczną damą.
Nie ma chyba nikogo, kto nie znałby dzieła Romeo i Julia W. Szekspira. Pamiętam na studiach jak mijały nam godziny na rozmowach o najsłynniejszych kochankach świata. W liceum wydawało mi się, że ich miłość to przeznaczenie, jednak z góry skazane na nieszczęście. Dopiero na studiach mnie oświeciło. przecież Romeo był zakochany w Rozaline! I to właśnie dla niej udał się na bal, na którym poznał Julię. Nie wszystko jest takie jak nam się wydaje. Spróbujmy więc wszystko prześledzić jeszcze raz. Tym razem bohaterami będą Rob, Rosie i Juliet. Dla kogo miłość będzie przeznaczeniem? A dla kogo tragedią?
Mimo swego znaczącego tytułu książka Opowieść niewiernej nie oscyluje wokół opisów wyrafinowanych zdrad. Historia Ewy jest czymś więcej, a zdrada w niej jest skutkiem nieudanych prób poszukiwania w życiu przede wszystkim szczęścia…
Pierwszą rzeczą, która przyciągnęła mnie do tej książki, była urocza, romantyczna okładka (szkoda tylko, że zeszpecona nic nie wnoszącymi komentarzami ‚ekspertów’, których zdanie w kwestii literatury nic mnie nie obchodzi, a już na pewno nie przekonało mnie do lektury). Następnie radośnie stwierdziłam, że nie kończy się na ładnym obrazku – pozycja, mimo iż w zakamuflowanej formie, dotyczyła biografii słynnego pisarza, wielkiego Charlesa Dickensa, a to oznaczało coś, po co sięgnąć bezsprzecznie musiałam. Ostatecznie byłam zachwycona, zaciekawiona twórcą Małej Dorrit i jego charakterem, naładowana emocjami i pragnieniem pisania o tym.
W chwili, gdy na rynku wydawniczym pojawiły się powieści sióstr Brontë, które nigdy dotąd nie były dostępne polskiemu czytelnikowi, byłam, jako wielka wielbicielka XIX-wiecznej literatury, zupełnie szczęśliwa i zachwycona. Dziś mam już za sobą lekturę każdej z nich, a moje odczucia są bardzo różne. Najmłodsza z sióstr, Anne, niezwykle mile zaskoczyła mnie uroczą 
Wreszcie udało mi się wziąć do rąk Lokatorkę Wildfell Hall, powieść Anne Brontë, autorki świetnej