Ideały są jak gwiazdy. Jeśli nawet nie możemy ich osiągnąć, to należy się według nich orientować.
George Bernard Shaw – słynący z ironii irlandzki dramaturg i prozaik, przedstawiciel dramatu realistycznego. Jako filozof jest twórcą koncepcji tzw. siły życiowej (Life Force) i ewolucji twórczej (Creative Evolution).
Shaw niewątpliwie był indywidualnością twórczą, a przy tym outsider i obcokrajowiec, irlandzki obserwator, żyjący w niezgodzie ze społeczeństwem, które znaczyło dla niego mniej niż ludzie, których znał i lubił (John Matthews). Znany zwłaszcza dzięki sztuce Pigmalion oraz często przywoływanym aforyzmom.
Czytaj dalej →
Za sprawą wielkiej sławy i obecności wśród autorów lektur szkolnych postaci takich jak Juliusz Słowacki i Adam Mickiewicz, może się wydawać, że romantyzm na ziemiach Polskich to wyłącznie „męska” twórczość. Nic bardziej mylnego – poezję romantyczną tworzyły także kobiety; jedną z nich była Jadwiga Łuszczewska, poetka i powieściopisarka znana także z improwizacji. To jej właśnie zawdzięczamy m. in. Panienkę z okienka. Jej literacki pseudonim to Deotyma.
W tym roku obchodzimy dwusetną rocznicę urodzin Józefa Ignacego Kraszewskiego – pisarza, publicysty, wydawcy, historyka, działacza społecznego i politycznego, autora, który może poszczycić się największą liczbą wydanych książek i wierszy w historii literatury polskiej. Miał liczne pseudonimy literackie: Bogdan Bolesławita, Kaniowa, Dr Omega, Kleofas Fakund Pasternak, JIK, B.B. i inne. Jego najpopularniejsze powieści to m. in. Barani Kożuszek (1881), Hrabina Cosel (1873), Stara baśń (1876). Jego powieść Historia o Janaszu Korczaku i o pięknej miecznikównie: powieść z czasów Jana Sobieskiego (1874), zainspirowała 
Awanturnik, złodziej, a później… pierwszy kryminalny śledczy oraz prywatny detektyw? Oto postać, która aż prosi się, by uczynić ją bohaterem literackim. Prośbie tej nie oparł się 
Tadeusz Łomnicki – choć od kina wolał teatr, zapamiętaliśmy go głównie jako zagranego po mistrzowsku pana Wołodyjowskiego. Dziś uznawany jest za najwybitniejszego polskiego aktora XX wieku. W tym roku minęło 20 lat od jego śmierci – odszedł na teatralnej scenie, w czasie próby do ukochanego Króla Leara.
75 urodziny obchodzi Jacek Fedorowicz – polski satyryk i aktor. Najbardziej znany dzięki filmom współtworzonym ze Stanisławem Bareją (Poszukiwany, poszukiwana oraz Nie ma róży bez ognia) i innym filmom z czasów PRL (Do widzenia, do jutra, Lekarstwo na miłość), a także dzięki występom satyrycznym (m. in. w programie Dziennik Telewizyjny).
Emilian Kamiński – aktor i reżyser teatralny, filmowy i musicalowy, wokalista i pisarz. Założyciel Fundacji Atut i Teatru Kamienica. Prywatnie brat Doroty Kamińskiej, polskiej aktorki teatralnej, filmowej i telewizyjnej.
Jakubowi Ćwiekowi, autorowi poczytnego cyklu Kłamca, który na fantastycznym rynku czytelniczym stał się swoistym fenomenem, odpowiedzialnemu także za powstanie wielu innych opowiadań i powieści, stuknęła dziś… trzydziestka. Wiek jakże słuszny dla Autora, stąd redakcyjnie składamy mu serdeczne życzenia, Wam zaś przybliżamy wszystko to (no, może większość), czego dokonał w ciągu tych trzech dekad.
Krzysztofa Zanussiego, reżysera i scenarzystę filmowego, uważa się za jednego z najlepszych polskich reżyserów, który w swych filmach porusza problematykę moralną, psychologiczną, ukazuje życie wewnętrzne bohaterów. W centrum jego zainteresowania znajdują się odwieczne problemy: miłości, śmierci, szczęścia i sumienia, przyglądając się, jak objawiają się one w dzisiejszym świecie. Od 1966 roku zrealizował wiele filmów dokumentalnych i fabularnych dla kina oraz telewizji, tak w Polsce, jak i za granicą. Filmy Zanussiego są kinem autorskim, reżyser jest autorem lub współautorem scenariuszy do niemal wszystkich swoich produkcji.
Michał Żebrowski, popularny i ceniony aktor teatralny, filmowy, radiowy i telewizyjny urodził się 17 czerwca 1972 roku w Warszawie. O zawodzie aktorskim marzył od dziecka, uczęszczał na zajęcia szkolnego kółka recytatorskiego i zdobywał czołowe miejsca w konkursach recytatorskich. Zaraz po ukończeniu warszawskiego XI Liceum Ogólnokształcącego im. Mikołaja Reja, w 1991 roku zdał egzamin na Wydział Aktorski warszawskiej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej, którą ukończył w 1995 roku. Na trzecim roku studiów stanął po raz pierwszy przed kamerą w teledramacie Feliksa Falka Samowolka (1993) u boku Roberta Gonery oraz telewizyjnym thrillerze Wynajmę pokój… (1993) z Igorem Przegrodzkim i Beatą Ścibakówną.