Jest utalentowany, świetnie sprawdza się zarówno na scenie, jak i na ekranie, od lat nieodmiennie cieszy się sympatią widzów. Obdarzony charakterystycznym silnym głosem, wielokrotnie wykorzystywał swoje wokalne umiejętności w teatrze. Sprawdzał się w rozmaitych rolach, zarówno komediowych jak i dramatycznych, z powodzeniem próbował swoich sił w gatunku „one man show” (rubaszne W obronie jaskiniowca Roba Beckera we własnej reżyserii, 2001) a także w popularnych komediach filmowych U Pana Boga w ogródku (2007) i U Pana Boga za miedzą (2009), gdzie stworzył przekonującą postać skruszonego gangstera, pozornie twardziela, w rzeczywistości człowieka o dobrym sercu. Uznanie przyniosła mu także drugoplanowa rola cynicznego i wyrachowanego Howarda Wagnera w Śmierci komiwojażera Arthura Millera w reżyserii Kazimierza Kutza (2004, Teatr Narodowy). Można powiedzieć, że jest aktorem wszechstronnym.

Urodził się 10 lipca 1952 roku w Warszawie. Zaraz po ukończeniu warszawskiej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w 1975 roku zadebiutował rolą D’Artagnana w spektaklu Aleksandra Dumasa Trzej muszkieterowie w reżyserii Macieja Zenona Bordowicza w Operetce Warszawskiej. W latach 1976-77 i 2004 roku występował na scenie warszawskiego Teatru Na Woli prowadzonym wówczas przez Tadeusza Łomnickiego. Jednym z jego największych osiągnięć była rola w słynnym spektaklu prozy Edwarda Stachury Się w małej salce Teatru Na Rozdrożu w Warszawie.

Zadebiutował na dużym ekranie w filmie Jana Łomnickiego Akcja pod Arsenałem (1977) jako jeden z młodziutkich uczestników ruchu oporu. Dużą, ciekawszą kreację niestałego w uczuciach Roberta zagrał w obrazie Tango ptaka (1980). Sympatię widzów przyniosła mu postać Jerzego, pełnego fantazji, zakochanego malarza w kinowej i telewizyjnej ekranizacji powieści Kornela Makuszyńskiego Szaleństwa panny Ewy (1985).

W latach 1977-83 związany był z Teatrem Narodowym, gdzie grał w sztukach reżyserowanych przez Adama Hanuszkiewicza: Mąż i żona (1977) Aleksandra Fredry, Sen srebrny Salomei (1977-78) Juliusza Słowackiego, Dziady (1978-79) Adama Mickiewicza, Treny (1979) Jana Kochanowskiego, Bracia Karamazow (1979-80) Fiodora Dostojewskiego, Dekameron (1980) Giovanniego Boccaccio, Samuel Zborowski (1981) Juliusza Słowackiego, Śpiewnik domowy (1982-83) Stanisława Moniuszki i Komedia pasterska (1982-83) Jana Andrzeja Morsztyna.

W latach 1983-2000 związał się z Teatrem Ateneum, gdzie zadebiutował jako reżyser przedstawieniem o szaleństwie dyskotekowej muzyki Słodkie Miasto (1983), był współtwórcą wraz z Wojciechem Młynarskim słynnego spektaklu Brel (1985). Widzowie teatralni oglądali go m.in. w głośnych inscenizacjach Adama Hanuszkiewicza: Cyd (1985) Morsztyna i Pierre’a Corneille, Maria i Woyzeck (1985-86) wg Georga Büchnera.

Występował także w teatrach warszawskich: Komedia (1989, 2002), Rozmaitości (1990), Powszechnym im. Zygmunta Hübnera, gdzie odniósł sukces jako Janosik-Swój w przedstawieniu Ernesta Brylla Na szkle malowane (1993) w reżyserii Krystyny Jandy oraz zagrał w swojej autorskiej sztuce Romans (1996) w reżyserii Roberta Glińskiego, Muzycznym ‚Roma’ (1999), Studio Buffo jako Pan Capuleti w głośnym musicalu Janusza Józefowicza Romeo i Julia (2004) oraz Rampa na Targówku (2006). Od roku 1997 powrócił na stałe do Teatru Narodowego.

W 1993 roku na XXVII Festiwalu Teatrów Jedenego Aktora w Toruniu odebrał nagrodę jury oraz nagrodę publiczności za monodram Kontrabasista wg Patricka Süskinda. W 2002 roku na II Krajowym Festiwalu Teatru PR i TV „Dwa Teatry” w Sopocie zdobył wyróżnienie dla autorskiego słuchowiska Romans, a w 2004 roku na XLIII Rzeszowskich Spotkaniach Teatralnych otrzymał II miejsce w plebiscycie publiczności na najlepszą rolę męską Spotkań – za rolę Kempa w przedstawieniu Czuwanie Morrisa Panycha. W 2005 roku został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, a w 2007 roku odebrał Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. Wybudował prywatną scenę Teatr Kamienica przy al. Solidarności 93 (nieopodal stacji metra Ratusz), gdzie od 27 kwietnia 2009 roku wystawia sztuki.

Postanowieniem Prezydenta RP z dnia 4 grudnia 2007 za wybitne zasługi w działalności na rzecz przemian demokratycznych w Polsce, za zaangażowanie w walkę o wolność słowa i wolne media, za osiągnięcia w podejmowanej z pożytkiem dla kraju pracy zawodowej i społecznej został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Uroczystość dekoracji odbyła się 10 grudnia 2007 w Studiu Koncertowym Polskiego Radia im. Witolda Lutosławskiego.

Wybrana filmografia:

2009: U Pana Boga za miedzą – Bocian
2007-2008: Doręczyciel – piosenkarz Bernard Rudacki
2007-2008: Szopka Noworoczna – Popiel
2007: U Pana Boga w ogródku – Bocian
2006: Szatan z siódmej klasy – doktor Cisowski
2005: Tak miało być – Tadzik, wuj Ewy, Misi i Jędrka
2002: Kariera Nikosia Dyzmy – Przewodniczący Trędowaty
2001: Boże skrawki – Oficer niemiecki Franz
2000-2010: M jak miłość – Wojciech Marszałek, ojciec Madzi
2000: Cybernetyczny Świat
1996: Matka swojej matki – Przyjaciel Ewy
1994: Żabi skok – Schizol
1994-1995: Fitness Club – Rysio
1991: Przeklęta Ameryka
1991: Maria Curie (Marie Curie, une femme honorable) – Śpiewak w kabarecie
1988: Pan Kleks w kosmosie – Kierownik Gładysz
1988: Rodzina Kanderów
1986: Tango z kaszlem – Feliks
1986: Tanie pieniądze – „Wrangler”
1984: Szaleństwa panny Ewy – malarz Jerzy Zawidzki
1984: Trzy stopy nad ziemią – Górnik Henio, zięć zymana
1983: Ptak, o którym trochę wiem
1982: Niech Cię odleci Mara – Romuś
1980: Bez miłości – chłopak Marianny
1979: Biały mazur – Szymon Diksztajn
1978: Bestia – Franek
1978: Wesela nie będzie – Grzegorz
1977: Akcja pod Arsenałem – „Jur”
1975: To ja zabiłem – Wrangler

Źródło: Wikipedia.org