Agatha Christie funkcjonuje w świadomości czytelników i czytelniczek przede wszystkim jako królowa kryminału, jednak w jej dorobku znajdują się również dwa opowiadania dość nietypowe dla tej znakomitej autorki. Lalka krawcowej i Mroczne odbicie to teksty utrzymane w konwencji epiki grozy, choć każdy na swój sposób.
Lalka krawcowej przypomina w pewnym stopniu scenkę rodzajową. Już pierwszy akapit informuje, że spokój Alicji Coombe, szefowej zakładu krawieckiego, i jej pracownic, zostanie niebawem bezpowrotnie zburzony. Problematyczna okazuje się lalka – nie zwykły gałganek służący do zabawy młodym dziewczętom, lecz kosztowny bibelot, często widywany w domach zamożnych dam. Wspomniana lalka nie zamierza jednak ograniczyć się do roli ozdoby – pragnie zaznaczyć swoją obecność i zagarnąć dla siebie jak najwięcej przestrzeni. Doprowadza pannę Coombe i pozostałe krawcowe niemal do obłędu, w tajemniczy sposób przemieszczając się z miejsca na miejsce i przybierając dziwne pozy. Bohaterki, przekonane o tym, że lalka to wcielenie zła, postanawiają pozbyć się kłopotliwego przedmiotu, co okazuje się trudniejsze, niż się spodziewały.
Opowiadanie cechuje raczej szczątkowa fabuła, jednak nie o wartką akcję tu chodzi, lecz o nastrój, atmosferę grozy i stopniowo budowane napięcie, które finał, zamiast rozładować, jedynie wzmaga. Tekst można odczytać również jako swoistą parabolę, gdzie tytułowa lalka staje się alegorią zła, niemożliwego do zwalczenia w żaden sposób. Autorka po mistrzowsku ukazuje mechanizm działania człowieka pod wpływem strachu, dowodząc, że można podobny zabieg uzyskać prostymi środkami i oszczędną formą oraz przy użyciu jednego tylko rekwizytu.
Mroczne odbicie z kolei jest opowieścią bezimiennego bohatera, jednocześnie narratora, którego raz w życiu spotyka szczególne doświadczenie. Pewnego wieczoru przybywa do starego domostwa, by uczestniczyć w przyjęciu zaręczynowym siostry swojego przyjaciela. Kiedy przygotowuje się do kolacji, widzi w lustrze osobliwą scenę – mężczyznę i kobietę w dziwnej pozie. Dopiero po chwili dociera do niego, że jest świadkiem morderstwa. Odwraca się, chcąc pomóc ofierze, jednak przed sobą dostrzega tylko ścianę. Następnie, już podczas uroczystości, bohaterowi zostaje przedstawiona Sylvia, siostra przyjaciela, oraz jej narzeczony. Młody człowiek nie ma wątpliwości, że właśnie tę parę ujrzał w lustrze. Czy była to wizja przyszłości? Czy Sylvii grozi niebezpieczeństwo? Czy powinna dowiedzieć się o owej wizji? Mężczyzna musi dokonać wyboru, a następnie ponieść konsekwencję swojej decyzji, od której zależeć może czyjeś życie.
Mroczne odbicie to opowiadanie o bardziej skomplikowanej fabule, niż w przypadku Lalki krawcowej, wydarzenia rozgrywają się na przestrzeni kilku lat i relacjonowane są z punktu widzenia głównego bohatera. Jego historia stanowi także pretekst do rozważań o ludzkiej naturze, o toksycznej miłości i chorobliwej zazdrości, zdolnej zabić nawet największe uczucie. Autorka sugeruje, że w każdym z nas tkwią pewne pokłady agresji, wyzwalane przez odpowiednie bodźce. Stawia ponadto tezę, iż przeznaczenie nie jest czymś niezależnym od człowieka, lecz stanowi raczej wypadkową rozmaitych wydarzeń z życia danej jednostki oraz podejmowanych przez nią działań.
Lalka krawcowej i Mroczne odbicie, po raz pierwszy wydane w latach siedemdziesiątych, w Polsce weszły w skład tomu Śmiertelna klątwa (2009), stanowiącego w gruncie rzeczy zbiór opowiadań o ostatnich zagadkach kryminalnych domorosłej detektywki – panny Marple. Różnią się od reszty tematyką i formą, ukazując ogromny talent i wszechstronność autorki. Powinny przypaść do gustu zarówno wielbicielom fantastyki, jak i czarnego kryminału. Wielka szkoda, że Agatha Christie nigdy nie pokusiła się o stworzenie większej formy, utrzymanej w konwencji epiki grozy.
Więcej o Agacie Christie przeczytasz TUTAJ.