Samuel Butler najprawdopodobniej urodził się 4 grudnia 1835 w Langar Rectory w Anglii. Był pisarzem, myślicielem, tłumaczem, malarzem, muzykiem i podróżnikiem.
Urodził się w rodzinie angielskich pastorów – byli nimi jego ojciec i dziadek; oczywiście wolą rodziny było więc jego także wychować na pastora. Zamiar nie powiódł się – Samuel nie zdradzał ani silnej wiary, ani, tym bardziej, powołania. Jednocześnie jego relacje z rodzicami nie układały się dobrze – był często bity (choć w tamtym okresie nie było to, niestety, niczym niezwykłym), o swoich rodzicach pisał później, że byli brutalni i głupi z natury, zaś o swoim ojcu: on nigdy nie lubił mnie, ani ja jego; wśród moich najwcześniejszych wspomnień nie mogę przywołać ani jednej chwili, kiedy się go nie bałem i go nie lubiłem. Nigdy nie przeżyłem dnia bez wielokrotnie powtarzającej się myśli, że jest to człowiek z całą pewnością działający przeciwko mnie.
Został posłany do Shrewsbury, aby tam uczyć się na pastora; on jednak zdecydował się ukończyć szkołę średnią Shrewsbury School oraz St. John’s College w Cambridge (dyplom z filologii klasycznej w 1858).
Po ukończeniu nauki pracował krótko jako świecki opiekun duchowy wśród londyńskiej biedoty, zakładając, że to zajęcie tymczasowe. W 1860 wyemigrował do Nowej Zelandii i zajął się tam hodowlą owiec, publikując jednocześnie artykuły w lokalnej prasie. Po czterech latach wrócił do Anglii, gdzie podjął studia malarskie i kontynuował pisanie.
Butler żywo interesował się teorią ewolucji Karola Darwina, włoską sztuką, historią literatury oraz krytyką literacką. Przetłumaczył Iliadę i Odyseję Homera na język angielski (tłumaczenia te są używane do dnia dzisiejszego). Głosił hipotezę, że Odyseja, tak naprawdę, wyszła spod pióra młodej kobiety pochodzącej z Sycylii.
Dwoma najważniejszymi motywami w twórczości Butlera są religia, do której odnosił się krytycznie i ewolucja – w ściśle darwinowskim znaczeniu, idea wówczas nowa, wywrotowa i modna.
Znalazła ona odzwierciedlenie szczególnie w jego najbardziej znanym dziele, powieści Erewhon (1872) – utopijnej, parodystycznej wizji wiktoriańskiego społeczeństwa i utopijnej prognozie jego przyszłości, która odniosła niebywały sukces czytelniczy, a także w The Fairhaven (1875), satyrze na chrześcijaństwo, instytucje kościelne i jednocześnie – racjonalizm. Był autorem wielu esejów, a w 1901 roku ukazała się kontynuacja jego najlepszej powieści Erewhon Revisited. Napisał także powieść autobiograficzną w formie kroniki rodzinnej Droga człowiecza (pośmiertnie wydana w 1903 roku), w której zawarł swoje poglądy na wiktoriański model rodziny, religię i społeczeństwo.
W 1863 roku napisał artykuł Darwin among the Machines (Darwin wśród maszyn), w którym porównał rozwój ówczesnych maszyn do ewolucji biologicznej organizmów żywych. Wyraził on także przekonanie, że w przyszłości maszyny mogą stać się osobnym gatunkiem istot i próbować pozbawić ludzi dominującej pozycji na świecie. Artykuł ten napisał pod pseudonimem Cellarius.
Zmarł 18 czerwca 1902 w Londynie.
Na jego cześć został nazwany Dżihad Butleriański (Wielka Rewolta) w uniwersum Diuny – to wojna pomiędzy ludźmi a sztuczną inteligencją. Według książkowej etymologii termin dżihad butleriański pochodzi od nazwiska wnuka wicekróla Maniona Butlera, który został zabity przez kopię Omniusa – Wszechumysłu o imieniu Erazm, co zapoczątkowało powstanie na Ziemi i wybuch Dżihadu. W rzeczywistości inspiracją dla autora był właśnie Samuel Butler.
Źródło: Wikipedia.org