Kazimierz Julian Kutz jest polskim reżyserem filmowym, teatralnym i telewizyjnym, scenarzystą filmowym, członkiem założycielem Stowarzyszenia Filmowców Polskich (1966), a także senatorem IV, V, VI i VIII kadencji i posłem na Sejm VI kadencji.
Wyreżyserował ponad dwadzieścia filmów fabularnych, z czego sześć o Górnym Śląsku. Zrealizował m.in. filmową trylogię śląską Sól ziemi czarnej (1970), Perła w koronie (1972), Paciorki jednego różańca (1979), za który otrzymał Grand Prix Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w 1980 na 7. FPFF. Drugi raz Grand Prix dostał w 1994 na 19. FPFF za film Zawrócony.
Kazimierz Kutz zrealizował wiele przedstawień dla Teatru Telewizji. Jest laureatem Nagrody im. Konrada Swinarskiego miesięcznika Teatr oraz Wiktora dla osobowości telewizyjnej.
Czytaj dalej →
Juan Antonio Bayona w swoim najnowszym filmie zmierzył się z wielkim rozmachem (oraz budżetem) z kinem katastroficznym. Czy więc film Niemożliwe jest zapiskiem niewyobrażalnej tragedii jaką było tsunami, które w 2004 roku uderzyło w południowe wybrzeże Azji? No cóż – niezupełnie.
Z początkiem marca ukaże się interesująca książka dla wielbicieli i wielbicielek historii i… dobrego humoru. Oto bowiem poczytamy o historycznych faktach dotyczących towarzyskiego życia w XIX wieku, z których niektóre… mogą naprawdę rozbawić. Wszystko za sprawą nowej książki Agnieszki Lisak Życie towarzyskie w XIX wieku, która ukaże się nakładem Wydawnictwa Bellona.
Wszystko zaczyna się w 1992 roku, w słoneczne, leniwe popołudnie – zwyczajne, zwłaszcza (wtedy dla) ośmioletniej Sarah. Jednak ten z pozoru zwykły dzień stał się dla dziewczynki – jak i dla reszty jej rodziny – traumatyczny i zaważył na ich dalszym życiu. Właśnie tego dnia zaginął jej brat – dwunastoletni Charlie.
Dobre zdjęcia. Tragedia i przemoc z pewnością tworzą mocne obrazy. Ale przy każdym takim ujęciu ściągany jest haracz: trochę tych emocji, wrażliwości i empatii, które sprawiają, że jesteśmy ludźmi, ginie przy każdym zwolnieniu migawki.
Alfred Hitchcock jest mistrzem dreszczowców. I to w dodatku mistrzem, którego panowania nikt nie odważy się kwestionować, dreszczowce zaś to gatunek, który sam wymyślił, a przez to najlepiej go chyba zrozumiał. Już wkrótce na ekranach kin będziemy mogli przyjrzeć się z bliska tej wielkiej postaci.
Prowokacyjne, odważne pytania Anny Krylovej niewątpliwie odbiją się głośnym echem w dyskusjach na temat kobiet oraz wojny.
W sobotę, 2 marca br., o godz. 13 w Wyższej Szkole Pedagogicznej TWP w Warszawie odbędzie się spotkanie otwarte, zatytułowane. W Och-Teatrze życia. Główną bohaterką spotkania będzie aktorka teatralna i filmowa, reżyserka – Maria Seweryn.
Baśń, jako jeden z najstarszych gatunków literackich, nierzadko stanowi podstawę dla tekstów kultury oraz popkultury, które szczególnie upodobały sobie korzystanie zarówno z magii i sił nadprzyrodzonych, jak i stałych wątków baśniowych, jak na przykład motyw walki dobra ze złem czy wędrówki. Nic więc dziwnego, że podczas zapoznawania się z utworem literackim bądź filmem czy animacją, których twórcy z wielką chęcią korzystają z wątków baśniowych, przyjmujemy je niemal podświadomie, traktując jako coś naturalnego, istniejącego w kulturze od wieków. Przykładowo – spór dobra i zła zauważamy w książkach J. R. R. Tolkiena czy J.K. Rowling, animacjach Disneya, filmach takich jak Labirynt Fauna, czy wreszcie w komiksach, wykorzystujących postać superbohatera zwalczającego szeroko pojęte zło. Motyw ten spotykamy na każdym kroku, nie zastanawiając się nad jego genezą, pojmując go jako pewne przedstawienie archetypicznych zachowań, występujących zarówno w wytworach kultury wysokiej jak i niskiej.
Mona Lisa pędzla Leonarda da Vinci to najbardziej rozpoznawalny portret na świecie i obowiązkowy punkt dla zwiedzających w Luwrze. Jest to jednocześnie obraz otoczony aurą tajemnicy – m.in. za sprawą domniemanych symboli ukrytych w portrecie, niezwykłego uśmiechu modelki czy jej niepewnej tożsamości. Właśnie rozwiązano jedną z zagadek dotyczących dzieła.