David Bowie – brytyjski piosenkarz, kompozytor, autor tekstów, producent muzyczny, a także aktor. Gwiazda rocka, której blask nie słabł przez wiele dziesięcioleci, a to dlatego, że Bowie zawsze potrafił artystycznie odnaleźć się w zmieniających się trendach, oferował muzykę na czasie i jednocześnie na wysokim poziomie artystycznym. Umiejętnie żonglował stylami i wizerunkami, przyciągał jak magnes, czasem szokował, niezmiennie grał dobrego rocka.

W 2006 został sklasyfikowany na 64. miejscu listy 100 najlepszych wokalistów wszech czasów wg Hit Parader.

Czytaj dalej

Podczas lektury Długiej zimy w N. zdarzyło mi się robić rzeczy dziwne. Zapomniałam ugotować (a zatem również i zjeść) obiad, prawie spaliłam żelazko, a raz – wiedząc, że zapowiada się pracowity dzień – wstałam o 5:00, by zdążyć przeczytać choć kilka stron. Ale czego się nie robi dla dobrej książki? A Długa zima w N. zdecydowanie jest dobrą książką. Bardzo dobrą…

Czytaj dalej

Izabela Kastylijska zapisała się na kartach nowożytnej historii jako silna, zdecydowana, dalekowzroczna władczyni, która dzięki małżeństwu z Ferdynandem Aragońskim zapoczątkowała proces zjednoczenia Hiszpanii pod jednym berłem. Jednym z aspektów rządów arcykatolickiej królowej była działalność mająca na celu oczyszczenie kraju z Żydów i muzułmanów. Z wyznawcami Mahometa rozprawiła się ostatecznie, zdobywając rządzoną przez Maurów Grenadę i kładąc tym samym kres rekonkwiście. Ludności żydowskiej i kryptożydowskiej, jak nazywano konwertytów oskarżonych o herezję, postanowiła pozbyć się w inny, nie mniej okrutny sposób.

Czytaj dalej

alt Źródło Darrena Aronofsky’ego spotkało się w 2006 roku z bardzo mieszanymi opiniami. Można powiedzieć, że jest tak do dzisiaj. Film ten dla jednych jest objawieniem, dla innych zaś śmieszną bajeczką, w której Aronofsky stara się pozować na filozofa. Nie da się jednak ukryć, że niewiele osób pozostaje obojętnych na ucztę, którą zgotował widzom ten czterdziestoczteroletni reżyser. Pytanie: Dlaczego? jest jak najbardziej na miejscu.

Czytaj dalej

Roland Topor to znany i niewątpliwie (nadal) kontrowersyjny francuski pisarz, autor opowiadań i sztuk teatralnych, a także rysownik, grafik, reżyser teatralny i filmowy, aktor, scenarzysta i scenograf.

Twórczość Topora, inspirowana surrealizmem (artysta znał osobiście teoretyka ruchu André Bretona), pełna jest szokującej groteski i czarnego humoru, nieraz ocierającego się o makabreskę. Dla stylu Topora znamienne jest wykorzystanie elementów pure nonsense’u i zabawa z konwencjami oraz tworzywem językowym. Wszechstronna indywidualność, barokowa wyobraźnia i rozległość działań twórczych zbliżają Topora do idei syntezy sztuk. W warstwie tematycznej jego twórczość dotyczy głównie wyśmiewania postaw i mentalności drobnomieszczańskiej, podejmuje też tematykę egzystencjalną, ukazując jednostkę pośród obcego świata jak z koszmarnego snu.

Czytaj dalej

E.U. Geniuszu, trzymaj ster. Entomologio, trzymaj się pokładu. Ja zaś będę trzymał się swoich zasad.
(T. Baranowski, Profesorek w Skąd się bierze woda sodowa i nie tylko)

Tadeuszowi Baranowskiemu zawdzięczamy powstanie tak kultowych komiksów jak Antresolka profesorka Nerwosolka, Na co dybie w wielorybie czubek nosa Eskimosa czy Skąd się bierze woda sodowa i nie tylko. Kluczem do serc czytelniczek i czytelników tych dziełek okazała się nieco absurdalna, surrealistyczna i pełna abstrakcyjnego humoru wizja świata połączona z oryginalną, pełną niezwykłych kolorów i form kreską. Żywe barwy, płynna kreska, „bajkowa” stylistyka cieszą oko, niezwykłe przygody sympatycznych bohaterów i bohaterek intrygują do ostatniej strony, pełne są też zaskakujących point i dowcipnych dialogów. Wrażenie robią też bogate i dopracowane przedstawienia fauny i flory, która jest ważnym tłem w niemal każdej opowieści. Cechą twórczości Baranowskiego jest także mistrzowska kompozycja plansz.

Czytaj dalej

Jak dotąd, dzięki historycznej beletrystyce wydawnictwa Książnica, miałam okazję przenieść się na królewskie dwory Anglii, Hiszpanii i Francji oraz gościć na książęcych dworach włoskich czy węgierskich. Niedawno jednak odkryłam autorkę, która – podobnie jak Elżbieta Cherezińska – w fascynujący sposób opowiada o naszej rodzimej historii, niemniej przecież intrygującej, pełnej tajemnic, zbrodni i skandali, a z pewnością nam bliższej niż dzieje Tudorów, Kapetyngów czy Borgiów. Jej najnowsza powieść, Barbara i król, przenosi nas w czasy panowania ostatniego Jagiellona, Zygmunta Augusta, i opowiada historię ostatniej jego miłości – do mieszczki Barbary Giżanki, łudząco podobnej do nieżyjącej małżonki króla, Barbary Radziwiłłówny.

Czytaj dalej

Z różnych powodów warto sięgnąć po książkę wymownie zatytułowaną Warchoł polski, dla mnie jednak najważniejszym z nich okazała się możliwość porównania współczesnych tzw. „wad narodowych” Polaków i Polek z cechami i zachowaniami naszych protoplastów – i niestety porównanie to, choć prowadzące do ciekawych, a nawet zdumiewających wniosków, nie zawsze napawa optymizmem. Mimo to, sięgnijcie po tę książkę, jeśli lubicie historię bądź interesuje Was kondycja naszego społeczeństwa – zaraz wyjaśnię, dlaczego do tego namawiam. Czytaj dalej