Dokładnie 20 grudnia 1812 roku na terenie Niemiec ukazało się pierwsze wydanie słynnych baśni braci Wilhelma i Jacoba Grimmów. Dziś ich dzieło jest jedną z żelaznych pozycji światowego kanonu literatury i kultury, która nie tylko ma bawić i przestrzegać, ale też sporo mówi nam o świecie sprzed wieków. Baśnie Grimmów zebrane w dwóch tomach były owocem wieloletniej pracy, podczas której bracia zbierali i opracowywali rozmaite podania, mity i opowieści ludowe. W tym sensie Baśnie niekoniecznie były publikacją obmyśloną dla dzieci (choć tytuł pierwszego wydania to sugeruje), ale efektem kulturoznawczych badań.
Bracia Grimm, którzy byli nie tylko pisarzami, ale i językoznawcami (uważanymi zresztą za wybitnych), a więc – uczonymi, w publikowanych baśniach zmierzali do odtworzenia najstarszego wzorca występujących w nich baśniowych motywów, stąd charakterystyczne dla tych opowieści okrucieństwo. Różniło ich to od łagodniejszego ujęcia tematyki baśni cechującego francuskiego baśniopisarza Charlesa Perraulta. Niemniej w świecie tych baśni panowało żelazne prawo moralne – dobro, cnota i przezorność zwycięża niegodziwość.
Czytaj dalej →