Wit Szostak (pseudonim) – polski pisarz fantasy. Urodzony w 1976. Zapamiętale zamieszkuje w Krakowie. Tam się urodził i w jakiś czas potem szczęśliwie ożenił. Ukończył studia filozoficzne z tytułem doktora i pracuje jako asystent na jednej z krakowskich uczelni.

 Ma dwa psy, wspaniałe gończe polskie o imionach Iona i Tara oraz żadnych kotów. Jest członkiem Towarzystwa Tischnerowskiego, miłośnikiem twórczości Tolkiena, a także znawcą muzyki ludowej. Od kilku lat zapisuje nuty ostatnich skrzypkow ludowych, gra na skrzypcach, gęślach i dudach.

Jako autor fantastyki zadebiutował w roku 1999 opowiadaniem Kłopoty z błaznem na łamach Nowej Fantastyki. Po nim przyszły Pierwsza taka drużyna i Sny guślarza. Z czasem do trzech wymienionych opowiadań dopisał jeszcze kilkanaście i zebrał razem w zbiorze Ględźby Ropucha. W 2003 r. wydał Wichry Smoczogór, nagrodzone Śląkfą i nominacją do Nagrody im. Janusza A. Zajdla. Za kolejną opowieść o smoczogórskich góralach, Poszarpane granie, również nominowaną do Nagrody Zajdla, autor otrzymał kolejną Śląkfę. Opowiadanie Raport z nawiedzonego miasta, opublikowane w Księdze smoków (Runa, 2006) przyniosło mu kolejną nominację do Nagrody im. Janusza A. Zajdla.

Za opowiadanie Miasto grobów. Uwertura z Księgi strachu 2 (Runa, 2007) otrzymał Nagrodę im. Janusza A. Zajdla. Powieść Chochoły wydana w 2010 roku przyniosła mu w 2011 Nagrodę Literacką im. Jerzego Żuławskiego.

W jego utworach widoczne jest zainteresowanie, fascynacja ludowością, a przede wszystkim – muzyką ludową. Autor odkrywa wielki, w jego opini, potencjał literacki drzemiący w tradycyjnej, wiejskiej kulturze, którą jednak w swoich dziełach wykorzystuje w nowatorski sposób. Jego utwory inspirowane są często kulturą polskich gór.

Autor koncentruje się na jednostce, z dbałością o detale kreuje postaci swoich bohaterów. Pisze o człowieku, jego wewnętrznych przemianach, dylematach, radościach i smutkach. Jego utwory mają melancholijny klimat.

Sam mówi o swoim podejściu do literatury: uznałem, że może warto spróbować sprowadzić wielki mitotwórczy projekt Tolkiena „pod strzechy” – porzucić świat królów, herosów i bogów, i zejść na ziemię, utkać opowieści zakorzenione w ludowości. Ale cel był ten sam: sprawdzić, na ile mity mogą sensownie organizować dzisiaj nasze myślenie o świecie.

Twórczość Szostaka wymyka się prostym, utartym kategoriom i schematom. Trudno zaliczyć ją do „typowej” fantastyki, ponieważ to, co oferuje, wykracza poza tę kategorię.

Jak sam mówi, używa pseudonimu nie po to, by się ukrywać, lecz aby zasygnalizować, że rozgranicza różne dziedziny swoich zainteresowań, jako że pod swoim prawdziwym nazwiskiem publikuje teksty dotyczące filozofii.

Publikacje literackie:

Książki:

Wichry Smoczogór (RUNA, 2003)
Poszarpane granie (RUNA, 2004)
Ględźby Ropucha (RUNA, 2005)
Oberki do końca świata (PIW, 2007)
Chochoły (Lampa i Iskra Boża, 2010)

Inne opowiadania:

Raport z nawiedzonego miasta (antologia Księga smoków, RUNA, 2006)
Miasto grobów. Uwertura (antologia Księga strachu 2, RUNA, 2007)
Podworzec (Nowa Fantastyka, 2/2008)

Źródła: Wikipedia.org, Runa.pl