Po raz pierwszy na wielkim ekranie cyfrowa rekonstrukcja (High Definition) historycznego nagrania Jeziora Łabędziego z 1966 roku z Rodolfem Nuriejewem i Margot Fonteyn w rolach głównych. Wiedeńska Opera Narodowa, balet w choreografii Rudolfa Nuriejewa oraz Wiedeńska Orkiestra Symoniczna pod dyrekcją Johna Lanchbery gwarantują emocje na najwyższym poziomie. Rudolf Nuriejew i Margot Fonteyn zrewolucjonizowali świat baletu, przekraczając granice między klasycznym baletem, a tańcem współczesnym. Po mianowaniu ich najlepszym duetem baletowym wszechczasów Nuriejew stwierdził, że są jednym ciałem i jedną duszą.

Pokaz baletu Jezioro Łabędzie odbędzie się w czwartek 13 lutego o godzinie 18.00 w 12 kinach sieci Multikino: Gdańsk, Gdynia, Katowice, Kraków, Lublin, Łódź (Silver Screen), Poznań Stary Browar, Rzeszów, Szczecin, Warszawa Ursynów, Warszawa Złote Tarasy, Wrocław Arkady Wrocławskie.

Bilety:
Ceny biletów sa zróżnicowane w zależności od lokalizacji. Szczegółowy cennik można znaleźć na www.multikino.pl.
Bilety normalne i ulgowe można nabyć w kasach kin oraz na stronie www sieci Multikino.

Bilety grupowe do nabycia tylko u specjalistów ds. rezerwacji grupowej w poszczególnych kinach.

Program pokazu:
Start: 18:00
Czas trwania: 107 min.
Przerwy: brak
Streszczenie libretta
Balet w 4 aktach
Akt I
Obraz 1
Dworska biblioteka. Książę wraz z rówieśnikami ze szkoły wojskowej i z przyjacielem Bennem oczekuje na przybycie matki. Z okazji pełnoletniości syna panująca księżna wręcza mu rodowy medalion. Oznajmia też Zygfrydowi, że nazajutrz podczas balu powinien wybrać przyszłą żonę spośród zaproszonych księżniczek. Zygfryd zgadza się w pośpiechu, bowiem przyjaciele wraz z okolicznymi wieśniakami przygotowują dla niego wesołą zabawę w dworskim parku. Wraz z zapadającym zmierzchem pojawia się Zły Duch. Zwabia on księcia nad jezioro, gdzie przyjmuje postać nocnego ptaka – puchacza.
Obraz 2
Nad brzegiem jeziora książę spotyka dziewczynę-łabędzia i zakochuje się w niej od pierwszego wejrzenia. To Odetta zaklęta w łabędzia przez czarnoksiężnika. Jeśli ktoś poprzysięgnie jej prawdziwą miłość, wówczas zgubne czary stracą swoją moc i zarówno ona, jak i towarzyszące jej dziewczęta łabędzie wrócą na zawsze do ludzkiej postaci. Oczarowany urodą Odetty, książę przysięga jej wieczną miłość.
Akt II
Obraz 1
Trwa bal wydany przez księżnę-matkę. Przybywają zaproszeni goście, a wśród nich księżniczki: węgierska, neapolitańska, hiszpańska, rosyjska i polska. Wreszcie pojawia się spóźniony Zygfryd. Jest nadal pod wrażeniem spotkania z Odettą i księżniczki nie robią na nim większego wrażenia. Nagle rozlegają się fanfary obwieszczając przybycie nieoczekiwanych gości. To czarnoksiężnik Rotbart z córką Odylią, łudząco podobną do Odetty. Pod wpływem czarów Zygfryd przysięga miłość Odylii, skazując w ten sposób Odettę na wieczne cierpienie. Gdy uświadamia sobie okrutną ironię losu, biegnie nad jezioro.
Obraz 2
Nocą nad brzegiem jeziora Zły Duch pod postacią puchacza chełpi się swym zwycięstwem nad dobrem. Dziewczęta-łabędzie oczekują na Odettę, która pojawia się załamana, przygotowana na najgorsze. Zły Duch wie, że dziewczęta czerpią siłę ze swych ludzkich postaci. Próbuje więc zebrać je razem, aby ponownie zamienić w ptaki. W tym momencie nadbiega Zygfryd i odnajduje Odettę na wpół żywą. Słowami miłości i skruchy przywraca ją do życia. Wszystkimi siłami próbują oboje przeciwstawić się złemu losowi. Odetta czuje, że tylko śmierć może ich połączyć. Rzuca się ze skały, a książę podąża za nią. Wzburzone śmiercią Odetty i Zygfryda dziewczęta-łabędzie topią swego prześladowcę i wznoszą się ku niebu śladem Odetty i Zygfryda. Noc rządzi się jednak swoimi prawami i znów pojawia się Zły Duch łaknący nowej ofiary.

Obsada:
Rudolf Nuriejew
Dame Margot Fonteyn
Członkowie Baletu Opery Wiedeńskiej
Rudolf Nureyev – jeden z najsłynniejszych tancerzy XX wieku. Urodził się 17 marca 1938 roku, w pociągu kolei transsyberyjskiej, w okolicach Irkucka. Jego rodzice byli Tatarami, ojciec służył w Armii Radzieckiej. Początkowo mieszkali w Moskwie, a od 1943 w Ufie (Baszkirska ASRR). W wieku jedenastu lat Rudolf zaczął pobierać pierwsze lekcje tańca ludowego i klasyki. W latach 1955-58 uczył się w Leningradzkiej Szkole Choreograficznej (obecnie Petersburska Szkoła Choreograficzna im. A.J. Waganowej), w klasie Aleksandra I. Puszkina. Po sukcesie na konkursie baletowym w Moskwie w 1958, Nureyev odrzucił solowe kontrakty w stołecznych teatrach Bolszoj i Stanisławskim i powrócił do Leningradu, aby objąć stanowisko solisty na scenie Teatru Kirowa (obecnie Teatr Maryjski w Petersburgu). Do 1961 był wiodącym solistą Baletu Kirowa. Tańczył m.in. główne partie w Jeziorze łabędzim, Giselle, Don Kichocie, Korsarzu, Śpiącej królewnie, Dziadku do orzechów. W 1961, podczas gościnnych występów Baletu Kirowa w Paryżu, 17 czerwca Nureyev wystąpił z prośbą do władz francuskich o azyl polityczny. Krok ten przyniósł mu duży rozgłos na Zachodzie i był pierwszą z wielu słynnych ucieczek tancerzy ze Związku Radzieckiego (Natalia Makarowa /1970/, Michaił Barysznikow /1974/). Początkowo Nureyev występował z Grand Ballet du Marquis de Cuevas, w 1962 przyjechał do Londynu na zaproszenie Margot Fonteyn. Nuriejew pojawiał się na scenach całego świata. Współpracował m.in. z Chicago Ballet, Stuttgart Ballet, Vienna State Opera Ballet, National Ballet of Canada, Australian Ballet, La Scala (Milan) Ballet, Dutch National Ballet, Ballet du XXe Siécle, Paul Taylor Dance Company, Royal Danish Ballet, Paris Opera Ballet, London Festival Ballet, American Ballet Theatre i Martha Graham Company. W 1984 roku u Rudolfa Nureyeva wykryto AIDS. Mimo to pracował i tańczył nadal, starając się ignorować objawy choroby. W 1989 roku, w wieku 51 lat, wystąpił ponownie z baletem Kirowa, na scenie Teatru Maryjskiego. Partię Jamesa z La Sylphide tańczył z chorą stopą i naderwanym mięśniem łydki. Ostatnią realizacją Nureyeva była Bajadera dla Paris Opera Balet w 1992 roku. Rok później artysta zmarł, przeznaczając cały swój spadek na walkę z AIDS.

Margot Fonteyn (ur. 18 maja 1919 w Reigate jako Margaret Hookham, zm. 21 lutego 1991 w Panamie) – brytyjska baletnica, tancerka, primabalerina. W roku 1934 dołączyła do Vic-Wells Ballet. Jej mężem był od 1955 roku Roberto Arias, syn byłego prezydenta Panamy, Harmodio Ariasa. W 1959 roku Arias popadł w konflikt z rządem panamskim, postanowił wtedy przeprowadzić zamach stanu. O pomoc zwrócił się do Fidela Castro, który w poprzednim roku zdobył władzę na Kubie. Castro ofiarował Ariasowi usługi ponad setki kubańskich najemników. Fonteyn i Arias udali się następnie w stronę Panamy jachtem, na wybrzeżu, ok. 150 km na północ od Panama City spotkali się z oddziałem rebeliantów. Fonteyn samotnie udała się natomiast w stronę stolicy, by zadbać o odwrócenie uwagi władz. Tam też została aresztowana i osadzona w więzieniu, skąd zwolniono ją po interwencji brytyjskiego ambasadora. Dwa miesiące później zwolniono także aresztowanego Ariasa.

Produkcja:
Dyrygent – John Lanchbery
Orkiestra – Wiedeńska Orkiestra Symfoniczna
Choreografia – Rudolf Nureyev
Reżyseria – Truck Branss