Pedro Almodóvar, hiszpański reżyser i scenarzysta, podwójny zdobywca Oscara, jest dziś jednym z najbardziej znanych i cenionych na świecie reżyserów kina autorskiego. To on odkrył talent aktorski Antonia Banderasa i Penélope Cruz. Do swoich filmów sam pisze scenariusze, reżyseruje je, a w większości występuje w epizodycznych rolach i jest ich producentem.

Urodził się 24 lub 25 września 1949 lub (jak podają niektóre źródła) 1951 roku w Calzada de Calatrava, w prowincji Ciudad Real, Kastylia-La Mancha. W wieku 16 lat z rodzinnego miasta przeprowadził się do Madrytu. Były to czasy autorytarnej, prawicowej dyktatury Francisca Franco, represji politycznych i ograniczenia wolności wypowiedzi. Kontrast między tamtym światem a dzisiejszą Hiszpanią można zobaczyć w filmie Drżące ciało. Żyjąc na marginesie tamtego systemu, Almodóvar przez wiele lat utrzymywał się z prac dorywczych, aż w końcu, na okres 12 lat, został zatrudniony w największej hiszpańskiej firmie telekomunikacyjnej – Telefónica. Stała praca umożliwiła mu zakup pierwszej kamery.

Był jedną z czołowych postaci hiszpańskiego la movida madrileña, kulturalnego renesansu po ustąpieniu generała Franco. Opublikował powieść Fuego en las entrañas oraz zwierzenia fikcyjnej gwiazdy porno Patty Diphusa, drukowane w czasopiśmie La Luna de Madrid.

Już od roku 1972 tworzył filmy krótkometrażowe, jego pierwszy pełnometrażowy film został jednak wyświetlony dopiero w roku 1980. Zdjęcia do Pepi, Luci, Bom i innych dziewczyn z dzielnicy trwały ponad 18 miesięcy. Film, który kosztował około 13 tysięcy funtów, stał się przebojem i pozwolił Almodóvarowi założyć wraz z bratem wytwórnię filmową El Deseo (1985).

Almodóvar, mający wyrazisty, autorski styl reżyserii, jest jednym z najbardziej znanych hiszpańskich i europejskich reżyserów. To on odkrył talent aktorski Antonia Banderasa i Penélope Cruz. Do swoich filmów sam pisze scenariusze, reżyseruje je, a w większości występuje w epizodycznych rolach i jest ich producentem.

Filmy Almodóvara to najczęściej melodramatyczne, pełne nieprawdopodobnych sytuacji historie, z elementami czarnego humoru i swobodnie wplatające do tematyki obyczajowej wątki homoseksualne. Bohaterami są często postacie z nizin społecznych, marginesu społecznego (dilerzy narkotyków, prostytutki, kryminaliści). Jego motywy są takie jak w przypadku surrealistów: oburzenie drobnomieszczańskiej moralności.

volverW swej twórczości Almodóvar przeszedł ewolucję od skandalizujących, utrzymanych w estetyce punkowej filmów z lat osiemdziesiątych i początku lat dziewięćdziesiątych (np. Kika) do psychologicznych komedii o kobietach (np. Wszystko o mojej matce). Uważa się, że jak nikt inny potrafi portretować kobiety i jak mało kto pokazuje skomplikowaną naturę ludzkich emocji, choć można spotkać się z opiniami, że postacie kobiece Almodóvara są płytkie, a wyróżniają się jedynie przejaskrawieniem.

Jest zdobywcą ponad 90 prestiżowych nagród filmowych m.in. Oscarów w kategorii najlepszy film zagraniczny za Wszystko o mojej matce (2000) oraz za scenariusz do filmu Porozmawiaj z nią (2003).

W Polsce Remigiusz Grzela dokonał adaptacji teatralnej zbioru felietonów Pedra Almodóvara pt. Patty Diphusa (jedynej w Polsce autoryzowanej przez Almodóvara), w której zagrała Ewa Kasprzyk, najpierw w Teatrze Rozmaitości, a później w Teatrze Polonia.

Prywatnie reżyser jest gejem, co od lat przyznaje otwarcie. Dzięki jego twórczości niemało elementów kultury undergroundowej („podziemnej”) i gejowskiej trafiła do głównego nurtu.

Filmografia:

Przelotni kochankowie (Los amantes pasajeros) (2013);
Skóra, w której żyję (La Piel que habito) (2011);
Przerwane objęcia (Los abrazos rotos) (2009);
Volver (Volver) (2006);
Złe wychowanie (La mala educación) (2004);
Porozmawiaj z nią (Hable con ella) (2002);
Wszystko o mojej matce (es:Todo sobre mi madre) (1999);
Drżące ciało (Carne trémula) (1997);
Kwiat mego sekretu (La flor de mi secreto) (1995);
Kika (Kika) (1993);
Wysokie obcasy (Tacones lejanos) (1991);
Zwiąż mnie (¡Átame!) (1989);
Kobiety na skraju załamania nerwowego (Mujeres al borde de un ataque de nervios) (1988);
Prawo pożądania (La ley del deseo) (1987);
Matador (Matador) (1986);
Czym sobie na to wszystko zasłużyłam? (¿Qué he hecho yo para merecer esto?) (1984);
Pośród ciemności (Entre tinieblas) (1983);
Labirynt namiętności (Laberinto de pasiones) (1982);
Pepi, Luci, Bom i inne dziewczyny z dzielnicy lub (Pepi, Luci, Bom y otras chicas del montón) (1980).

Źródło: Wikipedia.org

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *