Co roku, trzeciego dnia trzeciego miesiąca, czyli 3 marca, w Japonii obchodzone jest tradycyjne Święto Lalek, Hina-matsuri –Święto Dziewcząt. Jest to jedno z pięciu świąt sekku (tzw. świąt sezonowych), przejętych z Chin. Hina-matsuri było świętowane już w epoce Heian (794-1192).
Ponieważ dzień ten przypada w sezonie kwitnienia brzoskwiń (według kalendarza księżycowego), bywa on również nazywany Momo-no Sekku (Świętem Brzoskwiń). Momo znaczy brzoskwinia. Jest to dzień modlitwy w intencji dobrobytu dziewcząt – w trosce o ich zdrowie, właściwy rozwój fizyczny, powodzenie i szczęście.
Czytaj dalej →
Stephanie Plum nie przestaje zaskakiwać. W trzynastym tomie serii łowczyni nagród wpada w dość spore tarapaty, choć to w jej przypadku nie jest żadną nowością. Janet Evanovich sprawiła, że Złośliwa trzynastka jak zwykle bawi, ale i zaskakuje.
Ryszard Kapuściński. Reportażysta, publicysta, poeta i fotograf. Cesarz reportażu, człowiek, który przez wiele lat, pisząc swoje znakomite książki, otwierał nam okno na świat, pozwalał nam uczestniczyć w swoich podróżach, które znakomicie opisywał charakterystycznym dla siebie stylem z pogranicza reportażu i eseju. Był autorem m.in. Cesarza, Hebanu, Imperium i Wojny Futbolowej. Jest także, obok Stanisława Lema, najczęściej tłumaczonym za granicą polskim autorem. Jego nazwisko co roku pojawiało się wśród kandydatów wymienianych do nagrody Nobla.
O chorobie Alzheimera mówi się i pisze coraz częściej. To oczywiste, skoro na świecie notuje się coraz większą liczbę zachorowań, a w krajach rozwiniętych przypadłość ta należy do najbardziej kosztownych dla społeczeństwa. O tym, jaka jest naprawdę, wiedzą najlepiej najbliżsi osób nią dotkniętych. Ci z nich, którzy mają odrobinę talentu, odwagi i możliwość, próbują o chorobie Alzheimera informować społeczeństwo w jakiś niekonwencjonalny sposób, by przyciągnąć jego uwagę. Erwin Mortier, flamandzki powieściopisarz i poeta, zadedykował książkę własnej, cierpiącej na to schorzenie matce. Pełne liryzmu, cierpienia i współczucia Pieśni bełkotu dokumentują zmagania nie tylko samej chorej, ale przede wszystkim całej jej rodziny, która jest zmuszona nucić tytułowe pieśni razem z nią.
Narcyza Żmichowska ps. Gabryella dała się zapamiętać potomnym jako powieściopisarka i poetka, autorka Poganki. Uważana jest także za jedną z prekursorek feminizmu w Polsce. Działalność Żmichowskiej zwróciła uwagę na rolę i znaczenie kształcenia kobiet w społeczeństwie.
Antonio Lucio Vivaldi, wybitny włoski skrzypek i kompozytor, zwany był przez współczesnych Il Prete Rosso, co po polsku znaczy „Rudy Ksiądz”, był bowiem katolickim kapłanem. Przez lata zapomniany, dziś uważany jest za jednego z najwybitniejszych kompozytorów baroku.
Surrealistyczny, prowokujący mnogość interpretacji Proces to powieść, w której na polskim gruncie spotykają się dwie wybitne osobistości świata literatury: sam Franz Kafka, znakomity autor oraz Bruno Schulz – tutaj w roli twórcy przekładu, a także, o czym rzadziej się wspomina – ilustracji. Najnowsze, a przy tym bardzo eleganckie wydanie powieści Kafki, zawiera wszystko co dobre: Kafkową treść oraz Schulzowy przekład i ilustracje.
Regina zamyka drzwi, najnowsza książka Jacka Melchiora, krytyka teatralnego, popularyzatora muzyki klasycznej oraz autora powieści XXL i romansu komediowego, zwróciła moją uwagę już jako zapowiedź. Po jej przeczytaniu dochodzę do wniosku, że to przykład naprawdę ciekawej literatury psychologiczno-obyczajowej. Co ważniejsze, to propozycja z rodzimego gruntu i potwierdzenie tezy, że współczesna polska proza ma się całkiem dobrze.
Mary Higgins Clark jest autorką ponad trzydziestu bestsellerowych powieści, trzech zbiorów opowiadań, powieści historycznej i pamiętników. Ponadto wspólnie z córką, Carol Higgins Clark, napisała pięć świątecznych powieści kryminalnych. Niektóre z jej utworów zostały zekranizowane. Gdybyś wiedziała to najnowsza książka amerykańskiej królowej suspensu.
Najpierw powstała opowiastka przedstawiająca kilka epizodów z życia ekscentrycznego wiejskiego szlachcica, otumanionego eposami o bohaterach, który przybiera imię don Kichota z La Manchy. Później Cervantes dopisał dalsze losy błędnego rycerza i zmienił charakter powieści. W roku 2015 obchodzimy czterysta dziesiątą rocznicę opublikowania dzieła. Don Kichot i jego giermek Sancho Pansa (w nowej wersji: Sanczo Brzuchacz) zdążyli już zadomowić się w kulturze i stali się jedną z najbardziej rozpoznawalnych i inspirujących par bohaterów literackich. Ich ślady odnajdujemy w książkach, obrazach i w muzyce; przeniknęli także do świata filmu (Charchalis dopatruje się ich wpływu na pełne kontrastów kreacje Maksa i Alberta w Seksmisji). W Polsce sylwetka don Kichota jest powszechnie znana, lecz ta wiedza często jest tylko powierzchowna. Powieść nie jest zbyt popularna, do czego przyczynia się opinia o jej trudnym i archaicznym języku.