On jest gentlemanem o nienagannych manierach, dyplomatą o aparycji wzbudzającej szacunek i respekt, zaś bohaterowie jego powieści to często ludzie z marginesu, posługujący się językiem, który zdecydowanie nie pasuje do wizerunku ich poważnego twórcy. Może to właśnie ten mezalians sprawia, iż książki tego autora są bardzo popularne nie tylko w jego rodzimej Hiszpanii, ale i na całym świecie, nie wyłączając również naszego kraju. Przyczynia się do tego również spójna konstrukcja, bardzo charakterystyczni protagoniści czy kipiąca humorem akcja. I choć wachlarz niedociągnięć głównych bohaterów jest ogromny, to nie brakuje im uroku, wdzięku i siły przebicia. Mimo swej nieudolności, braku wiedzy i obycia, budzą u czytelnika sympatię, a na twarzach wywołują uśmiech. Czy wiecie już, o kogo chodzi? To Eduardo Mendoza i postaci jego najnowszej powieści Awantura o pieniądze albo życie, a wraz z nią powrót jednego z najciekawszych bohaterów – bezimiennego fryzjera damskiego-detektywa.

Czytaj dalej

22 lipca obchodzimy rocznicę urodzin Janusza Korczaka, znanego też jako Stary Doktor lub Pan doktor (czasami pisane razem) – polskiego lekarza pochodzenia żydowskiego, pedagoga, pisarza, publicysty, działacza społecznego. Zmarł prawdopodobnie 6 sierpnia 1942 w Treblince. Pozostawił po sobie ważny dorobek pedagogiczny, literacki oraz legendę człowieka, który zdecydował się oddać życie, ale towarzyszyć swoim wychowankom w ostatniej drodze.

Był prekursorem działań na rzecz praw dziecka i całkowitego równouprawnienia dziecka. Wprowadził samorządy wychowanków, które miały prawo stawiać przed dziecięcym sądem swoich wychowawców. W 1926 roku zainicjował pierwsze pismo redagowane w większości przez dzieci – Mały Przegląd. Pionier działań w dziedzinie resocjalizacji nieletnich, diagnozowania wychowawczego, opieki nad dzieckiem trudnym.

Nie ma dzieci – są ludzie; ale o innej skali pojęć, innym zasobie doświadczenia, innych popędach, innej grze uczuć. Pamiętaj, że my ich nie znamy.

Czytaj dalej

Ernest Miller Hemingway – wybitny amerykański pisarz, prozaik. Został laureatem Nagrody Pulitzera za opowiadanie Stary człowiek i morze w 1956 roku oraz Nagrody Nobla w dziedzinie literatury w roku 1954.

Pisarz większość swoich dzieł, szczególnie powieści, opierał na własnych przeżyciach, przeważnie jednak zmieniając nazwiska swoje i innych. Takimi utworami są np. Pożegnanie z bronią czy Słońce też wschodzi, oraz niektóre z opowiadań (np. Mój stary) i powieści (np. Komu bije dzwon), gdzie zmienione są niektóre fakty i realia, co nie pozwala nazwać ich czysto autobiograficznymi. Jedna z powieści, wydana po jego śmierci, To co prawdziwe o świcie, jest biografią z prawdziwymi nazwiskami.

Czytaj dalej

Nazwać Alice Munro genialną pisarką to stanowczo za mało. Munro tak dobrze zna naturę ludzką, tak wiele wie o człowieku, iż niekiedy odnoszę wrażenie, że pisze o mnie i bliskich mi ludziach. Munro jest w tym przerażająca. Munro jest w tym zachwycająca. Munro nie musi konstruować zawiłej fabuły, prowadzić wartkiej akcji i rozbijać swoim bohaterom głów o ściany. Nie potrzebuje wampirów i zombiaków. Wystarczy te kilka zdań, parę wgniatających w fotel puent, które tną jak ostrze noża. Zdań przenikających na wskroś istotę człowieczeństwa. Drogie życie to prezent pożegnalny Alice Munro dla swoich czytelników. Autorka odchodzi na emeryturę, reszta jest milczeniem. Trudno wyobrazić sobie piękniejszy podarunek.

Czytaj dalej