
„Kochanka królewskiego rzeźbiarza”, Victoria Gische – recenzja

Występował przeważnie w rolach pozytywnych bohaterów, odznaczających się przywiązaniem do wartości moralnych, wytrwałością i inteligencją, np. w filmach: Dżentelmeńska umowa (1947), Rzymskie wakacje (1953), Zabić drozda (1963) czy Przylądek strachu (1963).
Uważany jest za jednego z najwybitniejszych aktorów w historii amerykańskiej kinematografii.
Obecnie pamięta się Casanovę, wraz z Don Juanem, bardziej jako uosobienie uwodziciela niż jako postać historyczną. Skrupulatni badacze – casanoviści ustalili, że w swoich pamiętnikach wspomina on o intymnych stosunkach ze 122 kobietami. W odróżnieniu jednak od Don Juana – który zresztą jest tylko postacią legendarną – z wieloma z nich pozostawał w trwałych i wartościowych związkach, a wielu znalazł mężów. Znał się na ludziach, więc wybierał dobrze.