Cztery historie czterech samotnych mężczyzn żydowskiego pochodzenia napisane piórem jednego z najważniejszych pisarzy niemieckich, tworzących w drugiej połowie dwudziestego wieku. Wyjechali W.G. Sebalda z roku 1992, bo o nich mowa, to swoisty bieg wspomnień dotyczący Holokaustu i życia w rzeczywistości już po nim. Ten wybitny pisarz po raz kolejny jawi się czytelnikom jako literat odważny, niepokorny, bardzo utalentowany i gruntownie przygotowany do tematu. Pokazuje on z zaangażowaniem trudną historię naszej cywilizacji, ale nie całościowo, a indywidualnie. Dzięki temu widzimy namacalne skutki zagłady – konkretnych ludzi, którzy nie potrafią odnaleźć się w nowej rzeczywistości. Wyjechali to przykład twórczości, która tchnie świeżością, pachnie autentyzmem i jest tą z najwyższej półki. Nosi także znamiona biograficzne, bo każdy z jej bohaterów jest w jakimś stopniu spokrewniony z autorem. Sebald staje z nimi ramię w ramię, obnażając przy tym także samego siebie…„Wyjechali”, W.G.Sebald – recenzja
Cztery historie czterech samotnych mężczyzn żydowskiego pochodzenia napisane piórem jednego z najważniejszych pisarzy niemieckich, tworzących w drugiej połowie dwudziestego wieku. Wyjechali W.G. Sebalda z roku 1992, bo o nich mowa, to swoisty bieg wspomnień dotyczący Holokaustu i życia w rzeczywistości już po nim. Ten wybitny pisarz po raz kolejny jawi się czytelnikom jako literat odważny, niepokorny, bardzo utalentowany i gruntownie przygotowany do tematu. Pokazuje on z zaangażowaniem trudną historię naszej cywilizacji, ale nie całościowo, a indywidualnie. Dzięki temu widzimy namacalne skutki zagłady – konkretnych ludzi, którzy nie potrafią odnaleźć się w nowej rzeczywistości. Wyjechali to przykład twórczości, która tchnie świeżością, pachnie autentyzmem i jest tą z najwyższej półki. Nosi także znamiona biograficzne, bo każdy z jej bohaterów jest w jakimś stopniu spokrewniony z autorem. Sebald staje z nimi ramię w ramię, obnażając przy tym także samego siebie…
Eduardo Mendoza jest jednym z tych autorów, których chyba nikomu nie trzeba przedstawiać. To pisarz, którego książki są tłumaczone na wiele języków i które zyskały na całym świecie miliony fanów. W naszym kraju wydano już piętnaście powieści tego hiszpańskiego prozaika. Całkiem niedawno ukazała się Walka kotów, traktująca o wojnie domowej w Hiszpanii w latach 1936-39. Mendoza napisał ją, będąc świadomym, iż wielu młodych ludzi wciąż wraca do tamtych tragicznych wydarzeń, bo ich konsekwencje są odczuwalne po dziś dzień. Sam literat jest także przesiąknięty wojną i jej klimatem – urodził się co prawda tuż po niej, ale opowieści wojenne towarzyszyły mu przez całe dzieciństwo i skutecznie wryły mu się w pamięć. Przyjrzyjmy się zatem z bliska Walce kotów, najwybitniejszej powieści Eduardo Mendozy, za którą otrzymał Premio Planeta de Novela, największą hiszpańską nagrodę literacką…
Pasjonująca rozgrywka mnicha z Montserrat z sektą Strażników i Biczem Pustyni. – takim zdaniem kusi nas wydawca książki pt. Archeolog. Czy faktycznie powieść ta mocno nas wciągnie i zapewni godziny doskonałej rozrywki?
Pierwsze słowa jakie cisną mi się na usta w związku z tą powieścią to: niesłychana, monumentalna, intrygująca. O takiej książce nie można nie napisać. Poruszyła mnie i, wbrew wszystkiemu, zachwyciła. Dlaczego „wbrew wszystkiemu”? Zaraz wytłumaczę, na razie popadam w ekstazę czytelniczą i szukam synonimów do określenia „elektryzująca”.
Kuba, początek lat 50. Ponad pulsującym kolorem Hawany przetacza się widmo krwawej polityki Batisty. Przypadkowy bohater – Efrain, chłopiec bez wieku i tożsamości, cudownie ocalały z huraganu, trafia do piekła. Wyjście z niego zaważy na całym jego życiu, a to nada sens istnienia milionom ludzi. Nie będzie to jednak historia bohaterskiej drogi do chwały, ale ucieczki przed rzeczywistością, w której szczęście pojawia się tylko po to, by podkreślić grozę zbliżającej się katastrofy.
Gustave Flaubert 
Trafny wybór szybko zyskał miano najbardziej oczekiwanej książki roku. Wszyscy liczyli na kolejną pełną magii powieść dla młodzieży. Ale J.K. Rowling zaskoczyła wszystkich. Trafny wybór to książka zupełnie poważna, podejmująca społeczną problematykę. Czy autorka serii o młodym czarodzieju sprawdziła się w zupełnie niemagicznej rzeczywistości?
Przed rozpoczęciem szczególnej lektury, jaką jest Walka kotów, o jej autorze, Eduardo Mendozie wiedziałam tyle, by z pewnością nie kojarzyć jego sylwetki z tematem, który podjął na kartach powieści, w ocenie ogółu najwybitniejszej zresztą w dorobku tego pisarza. Hiszpania znajdująca się na skraju przepaści, Hiszpania dwudziestolecia dzielącego obie wojny światowe była krajem licznych podziałów, okrucieństwa, stałego napięcia, widma wojny domowej, które zalegało w powietrzu. Gdzie w tym tragicznym obrazie miejsce dla ironicznego stylu, dystansu i lekkiego języka Mendozy, pomyślałam. Chwyciłam za opasłą księgę z tym większym zainteresowaniem, niecierpliwiąc się w obliczu bliskości czegoś nowego i oryginalnego.
Grupka przypadkowych ludzi zapakowanych w zdezelowany autobus zmierza w nieznane. Nie wiedzą o sobie nic ponadto, że wszyscy zgodnie postanowili odmienić swoje życie, odciąć się od dotychczasowych obowiązków, uciec od rzeczywistości. Zamknięci na trzy miesiące w opuszczonym teatrze, będą mogli zająć się tylko sobą i swoim talentem, stworzyć literackie arcydzieło.
Życie jest ciągiem niezliczonych wyborów, człowiek co rusz staje na rozdrożu. William Paul Young zadebiutował jako autor Chaty – powieści przepełnionej duchowymi i religijnymi refleksjami na temat istoty człowieczeństwa, kondycji natury ludzkiej, miejsca i roli Boga w pełnym cierpień życiu. Tematyka Rozdroży oscyluje wokół podobnych kwestii i w pewnym sensie dopełnia obrazu Boga i człowieka, jaki zaprezentował Young w poprzedniej powieści. Tym razem autor koncentruje się na duchowej przemianie i moralnym uzdrowieniu człowieka, który dokonując w życiu złych wyborów oddala się od Boga, krzywdzi swoich bliskich, a co za tym idzie – także samego siebie.