„Ranek był wesoły i jasny. Powietrze pachniało koniczyną, rumiankiem i miętą”.
W Zwierzątkowie zawsze jest wesoło. Mieszka tu Miś Uszatek ze swoimi przyjaciółmi.
Właśnie świętują Nowy Rok. Z tej okazji Miś otrzymuje prezent – zaczarowane kółko. Dzięki niemu będzie mógł podróżować po całym świecie! Bo kółko przeniesie go, gdzie tylko będzie chciał. Uszatek wypowiada więc zaklęcie, bierze kółko w łapkę i… tafia do kraju Eskimosów. Tam poznaje swojego krewnego – białego niedźwiedzia, który wcale nie jest dobrym misiem. Nie pozwala innym jeść ryb. Miś będzie musiał z nim poważnie porozmawiać. A to dopiero początek przygód i podróży. Pewnego dnia zdarza się jednak nieszczęście – zaczarowane kółko wpada do wody. Jak zakończy się akcja ratowania magicznego podarunku?
Pełna wdzięku opowieść o marzeniach, rzeczach możliwych i niemożliwych, i o tym, że radość jest najpełniejsza, kiedy przeżywa się ją z przyjaciółmi.
Autor: Czesław Janczarski
Wydawnictwo: WAB , Listopad 2010
ISBN: 978-83-7414-883-2
Liczba stron: 80
Wymiary: 205 x 280 mm
Wzięłam do ręki Dźwięki kolorów tajwańskiego rysownika i autora książek dla dzieci, Jimmiego Liao, i oniemiałam z wrażenia. To chyba jedna z piękniejszych książek, jakie kiedykolwiek miałam w ręku. I nie chodzi jedynie o barwne, surrealistyczne wręcz ilustracje, które wyglądają baśniowo, są jakby z pogranicza snu i jawy, przyciągają bogactwem kolorów i widać w nich dbałość o każdy szczegół. Ta niepozorna na pierwszy rzut oka książeczka, dedykowana Poetom, poraża również skąpym(!) tekstem i głębią przekazu, a okraszona jest na początku jakże wymownym fragmentem wiersza Wisławy Szymborskiej: Wielkie to szczęście nie wiedzieć dokładnie, na jakim świecie się żyje, zaś na końcu utworem Ślepa Rainera Marii Rilkego z 1900 roku.
Czego to Pettson z Findusem nie wymyślą? Chyba już wszyscy znają zwariowane pomysły staruszka Pettsona, jego kota Findusa, kur czy małej mysiej rodziny. Nie wiem jak to się stało, że tak długo żyłam w błogiej nieświadomości i nic o Pettsonie nie słyszałam. No dobra, coś tam mi się o lewe ucho obiło, ale to wszystko. Teraz już wiem, że mam kolejny mały cel do zrealizowania: muszę przeczytać wszystkie książki z serii o Pettsonie.
Każdy pasjonat literatury dziecięcej i młodzieżowej na pewno zna Annę Onichimowską. Jeśli nie, to książka o Tajemniczej Malutkiej będzie doskonałym początkiem fascynującej podróży. Cenię autorkę za prostotę i taką prawdziwość i dosadność słowa, które tworzą i scalają każdą historię. Niezwykle ciepłe, zabawne, czasem nostalgiczne historie zaciekawią i dużego i małego czytelnika. Zapraszam więc do lektury.
Premiera pierwszej części filmowej adaptacji powieści J.R.R. Tolkiena Hobbit, czyli tam i z powrotem zaowocowała prawdziwym wysypem rozmaitych publikacji odnoszących się do twórczości tego klasyka literatury fantasy. W ten sposób autorzy i wydawcy wychodzą na przeciw potrzebom rosnącej liczby fanek i fanów uniwersum Śródziemia. Na tym tle Świat Tolkiena. Śródziemie: postacie i miejsca wyróżnia się szczególnie, ponieważ jest książką adresowaną do dzieci. I jednocześnie książką przepięknie wydaną.
Kiedy pogoda za oknem nie zachęca do spacerów, a w domu wieje nudą, warto mieć pod ręką jakąś książeczkę, która urozmaici czas naszym najmłodszym czytelnikom. Literozagadki Łukasza Dębskiego zdają się być odpowiednią lekturą, zapewniającą oprócz nauki, dobrą zabawę. Sam autor ma już pewne doświadczenie w pisaniu dla dzieci, o czym świadczą przekłady jego książek na język angielski, niemiecki, czeski i rosyjski. Jeśli dodam, iż publikował w Misiu, Polityce i The Guardian, dochodzę do wniosku, że nie mógł napisać nudnej i naiwnej książeczki. I rzeczywiście takiej nie napisał!
Przepis jest prosty: dwóch kultowych bohaterów, ulubieńców dzieci i rodziców, i plejada najwybitniejszych polskich pisarzy dla dzieci. Mnóstwo czytania i kolorowe bajkowe ilustracje.
Co jakiś czas media obiegają alarmujące komunikaty o stanie czytelnictwa w Polsce. Ostatnie badania opublikowane ma stronie www Biblioteki Narodowej pokazują, że 56% badanych nie zetknęło się w 2010 roku z ŻADNĄ książką. Zastanawiamy się dlaczego tak jest u nas skoro w sąsiednich Czechach czy Francji analogiczne wyniki to 17% i 31%.