Humphrey Bogart (właściwie Humphrey DeForest Bogart), legendarny amerykański aktor przyszedł na świat 25 grudnia 1899 w Nowym Jorku. American Film Institute umieścił go na pierwszym miejscu na liście Największych aktorów wszech czasów.
Ojciec Humphreya Bogarta był znanym chirurgiem, a matka, Maud, cenioną ilustratorką i rysowniczką. Przez pewien czas oboje rodzice byli uzależnieni od alkoholu i morfiny, przez co w domu często zdarzały się kłótnie. Bogart miał dwie siostry: Kay („Catty”) i Frances („Pat”). Pierwsza z nich zmarła w wieku 34 lat na zapalenie otrzewnej, spowodowane alkoholizmem. Natomiast Francis, cierpiąca na chorobę psychiczną, wymagała stałej opieki i leczenia psychiatrycznego.
Bogart uczęszczał do renomowanych szkół, lecz nauka sprawiała mu trudności. Częste konflikty z nauczycielami i dyrekcją spowodowały relegowanie go ze szkoły. Następnie zaczął się zajmować zajęciami dla niewykwalifikowanych pracowników. Po pewnym czasie zainteresował się aktorstwem. Pierwszą rolę teatralną zagrał w brooklyńskim teatrze w roku 1921. W latach 1921-1935 Bogart grywał drobne role w produkcjach broadwayowskich (w sumie w 21 sztukach).
Był czterokrotnie żonaty:
z Helen Menken 1926 – 1927;
z Mary Philips 1928 – 1936;
z Meyo Methot 1938 – 1945;
z Lauren Bacall od 21 maja 1945 r.
Tylko ostatnie małżeństwo Bogarta było szczęśliwe. Swoją przyszłą żonę poznał na planie filmu Mieć i nie mieć (To Have and Have Not) w 1944. Oprócz tego filmu, zagrali jeszcze razem w kilku innych produkcjach, z których najsłynniejszymi były: Wielki sen, reż. Howard Hawks z 1946 z gatunku noir oraz Mroczne przejście (reż. Delmer Daves) z 1947 r.
Aktorem, którego Bogart lubił i podziwiał, był Spencer Tracy. Zostali wkrótce przyjaciółmi i to Tracy nazwał Bogarta „Bogie”. Od 1930 roku ten pseudonim przylgnął do niego na stałe.
Przez długi czas grywał trzeciorzędne role, o których sam wyrażał się kpiąco. Jak twierdził, zanim zagrał w swoim pierwszym porządnym filmie (Sokół maltański – 1941), poznał kilkadziesiąt sposobów umierania w świetle reflektorów. Porządni faceci, którym się nie poszczęściło, dostawali kulkę w serce i ginęli od razu. Typy spod ciemnej gwiazdy dostawały w brzuch i ginęły w cierpieniach. Tych ostatnich na początku grywał najczęściej, zazwyczaj kończąc żywot w pierwszych sekwencjach filmu.
Po Sokole maltańskim przyszły inne filmy, w tym Casablanca, zaliczany do kanonu kina światowego. Bogart przeszedł do historii kina jako odtwórca ról silnych mężczyzn, w czym nie przeszkodził mu nawet jego niski wzrost. Był największą gwiazdą filmu noir – czarnego filmu detektywistycznego – zarówno w rolach detektywów, jak i gangsterów.
14 stycznia 1957 roku Bogart zmarł na raka krtani. Był nałogowym palaczem.
Niedawno w Polsce ukazała się biografia aktora zatytułowana Humphrey Bogart. Twardziel bez broni. Jej recenzję przeczytasz TUTAJ.
Źródło: Wikipedia.org